De bovenstaande titel zal vele onde u vraagtekens oproepen, andere zullen iets herkenbaars zien.
Ik zal het u uitleggen;
Vroeger :-( uw redacteur is ook de veertig voorbij) had je bij Tita tovenaar de grobbenbollen, twee broers, welke met hun vliegtuigje goed konden vliegen, maar vaak slecht konden landen. En als de landing wel weer eens lukte, slaakte zij bovenstaande kreet.
Hoewel de HzH landingen altijd wel goed de grond raken (gelukkig), toen Mona en ik aan het eind van de middag in de file richting huis reden zeiden wij dit ook tegen elkaar.
Toen wij eerder vandaag de adoptanten gevonden hadden bij
aankomst 2, begon voor een ieder het "beroemde" wachten.
Na een goed half uur kwam de eerste kooi met Garibaldi in zicht, de
reisbegeleidster hield hem in de gaten terwijl de kooi met Charlie en Candy nog even op zich liet wachten. Na nog een kwartier spanning kwam eindelijk kooi 2 inzicht en vrij snel daarna kwam de begeleidster met honden naar buiten.
Vrij snel daarna ging de trip naar buiten en hebben we Garibaldi, Candy en Bandit overgedragen aan hun nieuwe adoptie gezinnen.
De onderstaande foto's vertellen de rest van dit verhaal.
Net als Garibaldi maken wij voor een dag als vandaag een diepe buiging en zeggen dank aan alle mensen die dit soort dagen mogelijk maken met de beroemde woorden van de grobbebollen:
Dahat wahas weer een goehoeie landing broer !?
Wij wensen alle adoptiegezinnen met hun nieuwe gezinsleden, heel veel geluk samen.
