Omdat hun werkwijze en begeleiding ons aansprak hebben wij via HZH onze eerste hond Fientje (voorheen Saphiro) uit Spanje geadopteerd.
Al snel hebben wij ons opgegeven als tijdelijk opvanggezin zodat de spaanse rakkers aan alle nederlandse dingen kunnen wennen en ook het karakter goed geobserveerd kan worden.
Onze eerste opvanghond kwam al heel snel nl. Sue (voorheen Scout) en deze is bij ons gebleven.
De tweede hond werd Kenai deze is ongeveer 3 mnd bij ons gebleven (door fysieke problemen) en zit sinds 13 November bij een leuk gezin in Gouda.
In een van de vele telefoongesprekken met Mona en soms Jeroen had ik aangegeven dat het mij heel leuk leek om een keer een vlucht met honden te mogen begeleiden.
Half November kwam de vraag van Mona of ik dit nog steeds wilde doen en mijn antwoord hierop was natuurlijk JA, mocht 5 honden mee terug nemen naar Nederland.
Na wat instructies ben ik vrijdag 11 Dec naar Malaga gevlogen (het was daar een heerlijke 20 graden) alwaar ik werd opgehaald door Brigitta die mij vervolgens naar Seacrest Kennels in Nerja bracht.
Daar werd ik heel gastvrij ontvangen door Kurt en Laura, de eigenaren van de kennel waar al 3 honden (Ruben ,Toby en Lola) zaten die ik naar Nederland mee terug zou nemen .U begrijpt wel dat er daar geen woord Nederlands werd gesproken, dus moest ik mijn Engels weer ophalen en dat ging volgens mij nog best aardig, alleen moet je niet zeggen dat je een monkey hebt gezien als je een ezel bedoelde (beginners foutje zal ik maar zeggen).
Alle dagen heb ik geprobeerd te helpen in de kennel. Dit hield in honden eten geven, kennels schoonmaken en met honden spelen (een hele klus want er zaten ongeveer 30 honden)
Had me echt voorgenomen om ook een dagje wat rond te kijken in een leuk dorpje, maar het is er niet van gekomen (volgende keer misschien?)
We zijn alle dagen ‘s avonds lekker uit eten geweest, eerste avond echt engels gegeten nl. fish en chips, de tweede avond spaans en neem maar van mij aan dat ze daar vieze dingen kunnen eten zoals slakken, gelukkig hadden ze ook eten wat ik wel lekker vond.
Deze laatste avond hebben wij samen gegeten met Kurt en Laura en wat engelse vrienden, zag er erg tegen op maar het was heeeel gezellig.
Het enige wat ik al die dagen voor mezelf heb gedaan, was iedere dag ‘s middags even lekker wandelen, geen straf met 20 graden (in Nederland was het koud).
Heel toevallig kwam ik in de kennel Dawn tegen en na een voorstelrondje vertelde zij dat er ook een zwerfhond (welke zij na 4 uur stukjes kip gevoerd te hebben, had kunnen vangen en 7 weken bij zich had gehouden) naar Nederland was gegaan, deze hond zat nu bij mensen met honden, kippen, hangbuikzwijnen en ruimte en dat ze nu Sue genoemd werd, U voelt hem al aankomen: dat was onze Sue.Na een tijdje met Dawn gesproken te hebben, realiseerde ik mij dat Sue veel geluk heeft gehad en dat het het al een stuk beter met haar gaat, ze zal volgens ons nooit een allemans vriendje worden maar dat hoeft ook niet wat ons betreft.
Op Zaterdag kwamen Jane en Brian, Bonny brengen (de vierde hond) en even later kwam Rags (hond nr 5).
Toen moest er nog bekeken worden wie met wie in een kooi ging en wie in het tasje, maar na wat wisselen waren Kurt en Laura eruit: Rags met Bonny en Ruben met Lola. Deze laatste zou eerst in het tasje gaan maar ze bleek flink gegroeid en had wat adhd trekjes, dus werd besloten om Toby in het tasje te vervoeren.
Voor ik er erg in had was het zondagmiddag 15.00 tijd dus om te vertrekken. Na afscheid te hebben genomen van Kurt en Laura en ze bedankt te hebben voor de gastvrije/gezellige tijd was het tijd om te gaan.
Op naar het vliegveld met Jane, Brian en de 5 honden. De rit verliep prima en daar aangekomen werden de honden in de kooien gedaan. Vervolgens moesten de honden aangemeld worden om daarna naar de douane te gaan (gelukkig regelden Jane en Brian dit allemaal)
Het is mij wel opgevallen dat in Spanje alles wel heel relaxed gaat.
Nadat ik Jane en Brian bedankt had was het tijd om te gaan.
Het was nog even spannend of Toby in het tasje wilde ,maar gelukkig hij had zin om mee te werken .
Toby was tijdens het opstijgen wat onrustig om zich vervolgens 2 uur voorbeeldig te gedragen.
Als je 3 dagen Engels hebt gesproken is het moeilijk omschakelen (ik antwoordde met yes toen ze vroegen of ik iets wilde drinken)
De aankomst was geweldig: al die adoptanten met blije gezichten en fotocamera’s (je voelt je een filmster) en ik kreeg zelfs chocolaatjes van één van de adoptanten.Na deze werkvakantie was het tijd om naar huis te gaan samen met Ruben, deze kwam een paar dagen bij ons logeren om vervolgens vrijdag opgehaald te worden door Inge.
Het was een hele leuke tijd en wie weet mag ik nog een keer.
Tenslotte wil ik CAS, HZH en ALLE adoptanten bedanken voor het goede werk, want je ziet echt veel dierenleed in Spanje.
Groetjes Yvonne
