Na lang zoeken bij het asiel en op internet, kwamen we afgelopen zomer op de site van HZH en daarmee op Casper. Een mooi hondje met een lief, ietwat ondeugend koppetje, niet te groot of te klein, een echte mensenvriend, kortom we vielen als een blok voor hem. Zijn zusjes Copper en Candy waren al geadopteerd.
Nadat we over en weer gemaild hadden met Mona was de volgende stap het huisbezoek. Ondertussen werden wij allemaal steeds ongeduldiger. We hadden Casper liever vandaag dan morgen bij ons. Na het huisbezoek bleek dat Casper bij ons mocht komen wonen. Dan hoor je dat het nog 1 tot 6 weken kan duren totdat hij daadwerkelijk in Nederland zou zijn.

Na nog meer geduld op moeten brengen, krijgt Casper een halsbandje van Yvonne, vrijwilligster HZH en net als wij veel te vroeg op het vliegveld. Na een uitgebreide kennismaking met onze jongste zoon, verschillende hondkoekjes en ontvangst van het paspoort mocht hij met ons mee naar huis.
De terugreis richting Overijssel ging heel voorspoedig. Casper bekeek het allemaal rustig.
Op enkele plasincidentjes in huis na is hij goed zindelijk. Hij heeft ondertussen twee avondjes puppycursus met vlag en wimpel doorstaan. Hij leert snel. Hij kan enorm snel rennen en doet dat ook als hij erg enthousiast is.
Hij is ondertussen gecastreerd en was daarna gelukkig weer heel snel op de poot. Hij heeft zijn favoriete plekjes in zijn mand in de keuken of in een oude stoel in de woonkamer. Hij is daar waar de kinderen of wij zijn. Hij zoekt heel duidelijk de gezelligheid op. Als het hem te druk is, zoekt hij zijn bench op in de bijkeuken of duikt de tuin in (met of zonder sneeuw). Oftewel: hij is helemaal ingeburgerd!