Goed en wel met Molly op pad heeft Jacky haar overgenomen en ben ik onze eigen mannen gaan halen. Toen we dichterbij kwamen, werd Molly wat nerveus. Ik heb onze eigen honden vastgelegd en heb daarna Molly overgenomen waarna ik doorgelopen ben naar de uitrenwei.
Jacky heeft Chico en Boca opgepakten volgde naar de wei, waarna we ze alledrie losgelaten hebben. Wat er toen gebeurde: ..................................... niets! De honden liepen rustig heen en weer, om elkaar heen, piesten wat, poepten in een hoekje en verder niets. Geen slechte start dus en door naar fase 2: in de auto.
Omdat we niet weten hoe Molly zich bij haar volle bewustzijn in de auto gedraagd (de vorige keer was ze volledig knock-out), heb ik haar lijn gezekerd aan een oog in de achterbak. Chico en Boca op de achterbank, Jacky voorin en gaan met die banaan. Bij ons thuis aangekomen hebben we de honden in de tuin gelaten. Deze is omheind tot 2 meter hoogte, dus kom daar maar eens overheen! Na nog een wandeling in de buurt kon het feest beginnen. Tot op dat moment was er nog geen 'onvertogen woord' gevallen tussen het trio. Maar daar kwam snel verandering in.Op enig moment besloot Molly dat Chico en Boca niet te dicht bij ons mochten komen. Omgekeerd was Chico er van overtuigd dat Jacky toch echt zijn vrouwtje is: hij zorgt voor haar, beschermt haar en neemt haar knuffels in ontvangst. Boca, de rust zelve, gaat altijd alle tumult uit de weg, maar ook hij kreeg een snauw van madam. Boca gromde even terug en liep vervolgens gewoon naar binnen: zoek het lekker uit, zal hij gedacht hebben. Chico en Molly echter bleven om elkaar heen draaien: grommend, blaffend, snauwend en af en toe met opgetrokken lip. Twee keer is het tot een confrontatie gekomen: de eerste werd door Molly gewonnen. Niet logisch voor een puber van deze leefijd, maar deze dame zit natuurlijk nog boordevol stress, onzekerheid en wantrouwen jegens alles en iedereen. De tweede keer gaf Chico het niet zo snel op. Hij stond daarna met een poot op haar, z'n tanden bloot, grommend en klaar om toe te happen. Molly had ook haar lip naar boven, gromde in een andere toonsoort, maar liet het er vervolgens bij zitten. De rest van de avond is tot op heden (21.48u) rustig verlopen. Hoe zal dit morgen weer verder gaan? We zullen zien en hopen van ganzer harte dat ze aan elkaar zullen wennen. Dit kan nog wel eventjes duren maar opgeven doen we niet: zeker niet na een paar uurtjes al. We hebben de eerdere stormen doorstaan dus komen we deze ook wel door. Dat het nog flink zal gaan waaien, staat voor ons al wel als een paal boven water. We wachten af!
