Spreuk v/d maand Maart 2013

Vraag je je weleens af wat onze honden van ons denken?
Stel je eens voor: je komt thuis van de supermarkt met kippenbouten, biefstukken, hamlappen, karbonades.
Ze moeten wel denken dat wij de beste jagers ter wereld zijn.

Anne Tyler

24 mei 2007

Molly was ff op vakantie

Hier weer een update uit Tegelen. Na een tijdje stilte hier de laatste stand van zaken over ons project "Molly". We zijn net terug van vacantie en hebben Molly, Boca en Chico zaterdagochtend opgehaald uit het pension in Smakt. Dat was natuurlijk spannend omdat we graag wilden weten wat voor een Molly we terug zouden krijgen. Jacky zag er toch wel een beetje tegen op. In onze vakantie hadden we via SMS al vernomen dat het goed ging met Molly, maar het blijft toch spannend tot je je honden weer in je auto of tuin hebt.

Coen, de eigenaar van het pension was helemaal verliefd geworden op Molly. De eerste dagen was ze narrig en heeft hij haar gewoon genegeerd: geen aandacht en alleen voer en water, naast het schoonmaken van haar kennel natuurlijk. Dat vond ze niet leuk: ze wilde ook aandacht en zo, dus ....... haar gedrag draaide 180 graden om! Uiteindelijk liep ze zelfs los met Coen mee over het terrein: van de kennel naar de weides en weer terug. Toen Molly ons zag was ze minstens zo uitgelaten als Chico en Boca en in de auto wilde ze het liefst op schoot zitten bij Jacky. Hier thuis gekomen was ze weer even aan het zoeken naar haar plaats, maar dat kwam al snel goed.

Onze eigen honden slapen meestal boven: traplopen is voor hen geen probleem. Molly weet niet wat een trap is en weet al helemaal niet hoe deze op en af te komen. Bovendien is het ook niet echt goed voor haar om dat nu te proberen. Voordat we
op vakantie gingen, riepen we normaal onze honden mee naar boven. Dat hebben we na onze terugkomst niet meer gedaan: we gaan naar bed en laten de deur naar boven gewoon open. Chico kwam de eerste nacht direct mee naar boven, maar Boca bleeft gewoon gezellig beneden liggen: samen met Molly. In de loop van de nacht kwam Boca wel naar z'n mandje boven maar Molly bleef gewoon lekker beneden: haar vertrouwde omgeving. Zondagochtend werden we in de deuropening alle vier begroet door een kwispelenden Molly.

De rest van de eerste zondag ging perfect. We krijgen nieuwe buren en deze kwamen vandaag even wat maten van het huis opnemen. Aan het hek hebben we kennis gemaakt en Molly gaf geen krimp: geen blaf, geen grom alleen maar kwis
pelen. De kinderen van hen (8 en 10) staken hun handjes door het hek en deze werden afgelikt door Molly. We hebben hen uitgenodigd voor een bak koffie en ook dat ging perfect. Molly liep rond, liet zich lekker aaien, deelde kusjes uit en het ging dus van een leien dakje.

Ik denk dan ook dat uitgekomen is wat Jacky met name al had voorspeld
(gebaseerd op onze eerdere ervaringen met Boca). Soms is het juist goed om een hond even 'buiten de deur' te hebben. Met name omdat Molly met onze eigen honden bij Coen zat, was ze op hen aangewezen en kregen we daarmee een nieuwe Molly terug. Of liever gezegd: de oude Molly die ook in Spanje woonde en waarschijnlijk nu al gelukkiger! We blijven natuurlijk nog alert want ze kan natuurlijk nog terugvallen. Aan haar uiterlijk, houding en blik te zien echter lijkt het niet dat ze dit zal doen. Maar goed, we weten hoe ze ook kan zijn dus zeker met vreemden en kinderen blijft het nog oppassen wat ons betreft.

Inmiddels hebben we al weer meer bezoek ontvangen en dit loopt allemaal op rolletjes. Molly ontwikkelt zich als een grote pup: onhandig, onstuimig, vol energie en bere-nieuwsgierig. Alles wat beweegt moet bestudeerd worden en grondig worden getest: kijken, kijken, kijken, indien mogelijk er aan ruiken, een poot erop, kijken of het eetbaar is en proeven hoe het smaakt. Niet verniel
zuchtig aan de bank of tafelpoot: we hebben het hier over kauwtjes op de geluidswal, vliegen in de lucht, een torretje op de grond of een verdwaald plastic tasje.

Wel moet ze nog veel, heel veel leren: netjes lopen aan de riem, niet meer stuiteren als er andere honden op het pad lopen en zo (dan wil madam spelen). Maar na alles wat ze al heeft geleerd omtrent normaal gedrag, verwachten we daar geen echte problemen mee. Het zal tijd en geduld vragen, maar de opgave stelt niets voor bij datgeen we al hebben meegemaakt. Voor nu lijkt het echter dat alle hulp, middelen en energie van voor de vakantie beloond zijn en we Molly er doorheen gekregen hebben: niet alleen wij maar samen met alle anderen die ons hierbij geholpen hebben. Daarvoor jullie bijzondere dank!!!
Ik denk dat we hiermee het einde van deze reeks over Molly naderen. Er rest ons, Jacky & Jan, nog één afweging te maken: gaan we haar herplaatsen of ........... wordt Molly 'n Tegels maedje? Zodra we dat weten, melden we ons weer. Ook jullie, lezers, hartelijk dank voor alle belangstelling, hart-onder-de-riem mailtjes en het meeleven met Molly, Chico, Boca en ons.