Ik ga het u vertellen, nadat de bijna standaard riedel van een dag als deze in gang was gezet, wekker, koffie, vrouwtje kusje, hondjes knuffel, auto ritje, kaartje trekken, auto parkeren en richting Schiphol vertrekhal.
Tot zover niets aan de hand.
Maar toen, lopende door de vertrekhal en taxfree zone bekroop mij een beangstigend gevoel.
Ik dacht dat ik misschien een tijdje op de maan was geweest of in een donkere grot op een verlaten eiland. Had ik iets gemist of zo?
Maar nee, gek was ik ook al niet, het lag gelukkig niet aan mij!
Het moet mij van het hart, en laat ik het in stijl aan u vertellen……..!!!!
In Spanje wordt een boot gevuld.Pietermannen zijn vol ongeduld.
Pakjes worden ingepakt
Pepernoten worden ingezakt.
En dan na een vaartijd zo groot
Zal Sinterklaas arriveren met zijn boot.
Dan zal hij op 13 november voet aan Hollandse bodem zetten
Kinderen moeten dan goed op de daken letten.
Want dan is de goedheiligman in de buurt
En wordt er door pieterman door de ramen gegluurd.
Dan komt het grote feest eraan
En zal een ieder zingen gaan.
Van zie de maan schijnt, makkers staakt u wilt geraas.
Heerlijk avondje is gekomen, avondje van Sinterklaas.
Behalve onze luchthaven in Amsterdam
Waar ik op 8 november kwam
Daar zijn ze compleet van het padje gegleden
Want overal waar de bagagetrolley´s reden
Zag ik die dag KERSTBOMEN staan.
En ben ik aan het twijfelen gegaan.
Ik vond het maar niets
En kerst zo vroeg mist toch iets.
Toch, kerst is een geweldig feest
MAAR PAS NA DE GOEDHEILIGMAN IS GEWEEST.
Zo dit wou ik even kwijt, want er was vandaag nog een missie te voltooien. Ik ging niet alleen voor mijn lol naar Spanje.
Ik had deze week alle weersvoorspellingen in de gaten gehouden, want nadat ik vorige keer met zwembroek
in de hand in de regen de dag heb doorgebracht had ik mezelf voorgenomen dat niet nog eens. En die voorspellingen zagen er niet goed uit. 
Dus toen ik om plusminus half 11 was geland en rond elf uur het luchthaven- gebouw uitliep scheen de zon, ja hoor dat had ik weer! Dus werd het besluit genomen om in Torromolinos te gaan ontbijten op zijn Engels.
Dus trein gepakt naar Torromolinos en daar, na een half uurtje liep ik het stationsgebouw uit en ja hoor,…. nog steeds zon. Dus daar stond ik lange broek, sweater, warme sokken en schoenen.
Na het ontbijt zijn de sokken en schoenen in mijn rugtas gestopt en ben ik lekker met opgestroopte broekspijpen en flink eind met mijn voetjes in het water, langs de kust gaan lopen.
Hierna nog even het stadje ingegaan nog wat gegeten en gedronken zittend op een terrasje.En dan 5 á 6 uurtjes later weer terug richting Malaga en nog steeds zon.
Ach ja en inderdaad “iedereen krijgt het weer dat ie verdient”. :-)
Op Malaga airport kennis gemaakt met wederom een nieuwe vrijwilligster, Wilma.
Wilma kwam de vijf kanjers brengen die ik die avond nog zou herenigen met hun nieuwe baasjes.
Bruno, Negri, Fatima, Oscar en Kira deden samen met Wilma en mij de “ airport run” .
En zoals Yvonne in haar verslag ook al meldde, die rij is altijd zooooooo lang en voordat je aan de beurt bent duuuuurt nooooooog veeeeeel langer, en als die balie mutsen het eindelijk begrijpen snel naar Flightcare, gelukkig was daar dezelfde medewerkster als de vorige keer en herkende zij me nog, lekker voor mijn ego, dat weer wel. Toen moesten de kooien worden gescand, alleen dit keer in de catacomben van de luchthaven. Dus de jonge dame nam Wilma en mij op sleeptouw door het luchthaven gebouw. Inmiddels was het bijna boarding time, dus na de scan de jonge dame en Wilma bedankt en met een speedy tempo richting douane. Negri uit het tasje,riem afgedaan, Negri in het tasje, riem omgedaan en met 120 km p/u naar de gate waar de boarding al was begonnen.
En vijftien minuten later zat ik op mijn zetel en werd het vliegtuig van de kant geduwd. Pfffffff.
Op Schiphol stond mij namelijk wederom een verrassing te wachten! Na nog geen half uur na aankomst en kort nadat ik Negri alvast kennis had laten maken met zijn nieuwe baasjes, kwam de lift omhoog en werden daar Bruno, Fatima, Oscar en Kira afgeleverd.
Ook de douane was al naar huis dus om 23:45 werden de kooien open gemaakt en was daar de kennismaking tussen adoptanten en hun nieuwe huisgenoten.
Om 00:30 reden Mona en ik naar huis en een uurtje later ging ik moe maar voldaan onder de dekens en liet mijn gedachten nog even de vrije loop gaan.
Toch raar om kerst te beleven
Zonder een verlanglijstje voor de Sint te hebben geschreven
Kerstballen te zien hangen en pieken te zien staan
Terwijl ik op het punt stond om naar het zonnige Spanje te gaan
En dan na een dag van vele uren sun en fun
Een hele uitputtende airport run.
Ben ik binnen 24 uur weer terug gegaan
En loop ik bijna tegen een kerstboom aan.
Maar voor alle kinderen die dit lezen
Zal ik graag jullie boodschapper wezen.
Het doet me verschrikkelijk goed
En vol plezier en goede moed
zonder veel toeters en bellen
Kan ik jullie vertellen
Ik heb de Sint en alle pieten “gekken” .
Richting Nederland zien vertrekken.
Ondertussen zijn ze aan Nederlandse wal geraakt
En al vele schoenen vol gemaakt.
En toen was er het “ uitdelen” van de honden
Dat heb ik helemaal te gek gevonden
Want terwijl ik daar stond,
En het was nog geen eens pakjesavond
Was iedereen het er over eens, dat
ze die avond hun eerste cadeautje hadden gehad.
Tot zover mijn reisverhaal
Gefeliciteerd allemaal
P.S.
Mocht u na deze “love story”
Een traantje weg hebben moeten pinken
Het kan nog mooier
Klik eens op de volgende Linken
Hier zijn filmpjes en foto’s te zien
Van adoptanten en hun belevenis
Ook kan u daar een blik werpen
En zien hoe mooi hun “honden” leven is
Gefeliciteerd allemaal
P.S.
Mocht u na deze “love story”
Een traantje weg hebben moeten pinken
Het kan nog mooier
Klik eens op de volgende Linken
Hier zijn filmpjes en foto’s te zien
Van adoptanten en hun belevenis
Ook kan u daar een blik werpen
En zien hoe mooi hun “honden” leven is
