Sandy zat samen met nog een andere hond in een Engels opvanggezin in Spanje. Gisteren heeft iemand gemeend dat deze honden niet langer hoefden te leven. Hij of zij heeft
vergiftigd vlees over het hekwerk de tuin ingegooid. Beide honden hebben voor deze lekkernij een verschrikkelijk hoge prijs moeten betalen: hun leven! Vanacht zijn zij beiden door deze vergiftiging overleden.Het nieuwe gezin keek zo uit haar haar komst: de mand, de riem en het voer lagen al klaar. Vrije dagen waren ingepland om de hond op haar tempo te laten wennen aan haar nieuwe omgeving. Alles was in gereedheid gebracht en iedereen die het maar wilde horen, was op de hoogte van haar komst. Als voorzitter was het aan mij om deze mensen hierover te informeren. Het enige voordeel wat ik had was dat Jacky en ik het huisbezoek voor deze plaatsing zelf gedaan hebben: we kenden elkaar dus een beetje. Makkelijk was dit natuurlijk niet: voor mij niet maar voor hen helemaal niet. Hoe leg je je kind uit dat het nieuwe hondje niet meer kan komen? Hoe kan je zelf bevatten dat er mensen zijn die een dier, liefdevol, oprecht en trouw, zoiets aan kunnen doen?
Sandy, ondanks het feit dat ze je nog niet echt kenden hebben de Blijderveentjes je toch al in hun hart gesloten. Helaas heeft dit zo moeten lopen: sorry meid!
Rest mij nog maar een vraag: wie is nu het beest?
