Lieve Mona en alle andere vrienden van HzH,
“Ik ben nu enkele weken in Nederland en wil je graag laten weten hoe het met me gaat. Je zult vast wel benieuwd zijn hoe het met me is. Waarschijnlijk net zo benieuwd als ik was toen er op die 8e november van alles met me gebeurde, waar ik geen “hondenkoekje”van snapte! Want ja, laten we wel zijn: leef je in aangenaam temperatuurtje, moet je in de auto, kom je daarna in zo’n hokje in zo’n grote “vogel met een bult lawaai”, duurt het ik weet niet hoe lang voor je dat hokje weer uit mag en dan sta je in de regen met ik weet niet hoeveel vreemd volk om je heen! Nu ben ik niet de hond die altijd op de voorgrond sta, dus in die drukte wist ik ook niet zo goed wat ik moest doen. Maar mijn maatjes uit Spanje wisten goed de aandacht naar zich te trekken, ik dacht weet je wat: ik doe even mijn circusdansje op mijn achterpoten, werkt altijd!
De familie die steeds bij me stond, leek me wel aardig, ze waren tenminste erg lief voor me, ik ben dus maar met ze meegegaan die auto in. Tjonge, dat was nog eens anderhalf uur rustig zitten. Kon ik in deze tijd wel mooi even die “gasten” observeren, ze leken me wel oké!
En ik moet je zeggen, Mona, het is hier wel erg gaaf! Ik heb een heerlijk kussen, veel speeltjes , het is goed van eten en drinken (goede hondenkoekjes en stokjes verkopen ze hier in Nederland, vooral die runderoren zijn lekker!) en aan aandacht geen gebrek. Ze lopen veel met me, je hebt hier geweldige bossen waar je los mag lopen en ik veel soortgenoten tref, hoewel ik daar niet zo veel behoefte aan heb. Ik heb een paar trouwe “baasjes”hier in huis, waar ik lekker bij blijf lopen.
Weet je wat ook leuk was? Ze doen hier blijkbaar aan kraamvisite! Ik kreeg me toch veel. Nu weet ik heel goed hoe ik iets gedaan wil krijgen: kop een beetje schuin, voorpoten over elkaar gekruist en de ogen wat laten hangen: écht, dan lukt alles! Ze lopen allemaal met me weg. Deze truc doe ik bv ook op de markt, bij de viskraam scoor ik altijd visfrietjes! Maar ik moet zeggen: met mijn circusdans heb ik ook altijd succes. Sowieso kijken ze allemaal naar me, ze kennen hier denk ik geen Spaanse waterhond of ik ben toch een bijzonder geval. Ik denk het laatste want dat zeggen ze hier thuis tenminste steeds. Dat ik toch wel een heel bijzondere hond ben qua karakter en uiterlijk. Nou , daar ben ik best een beetje trots op.
Maar 1 ding valt erg tegen: die temperatuur! Dit is geen weer voor een Spanjaard!
En dan die sneeuw de afgelopen dagen. Ik liep op 2 poten, soms op 3, (zal wel komisch zijn geweest, iedereen keek naar me en ze hadden me een lol!) . Gelukkig vond mijn baas het ook veel te koud , elke avond doet hij me heerlijk een dekentje over. De afgelopen dagen heb ik het trouwens voor elkaar gekregen dat ik bij ze in bed mocht. Ja ja en dan te weten dat ze daar altijd zo’n grote mond over hadden ha ha. Bij Martijn ligt het heerlijk, bij Anniek heb ik het verbruid! Het is zo dat ik nogal behoorlijk snurk…
Je hoort het, ik heb het geweldig naar mijn zin en ik hoop dat alle maatjes uit Spanje het net zo getroffen hebben als ik! Hier kan ik wel oud worden. Ga zo door met jullie werk!
”Dikke poot van Tico
