Aankomst 4 februari 2011

Een speciale vlucht op 4 Februari.

Ik mocht Vrijdag 4 Februari naar Malaga vliegen en ik kan U vertellen dat dit een speciale vlucht ging worden.Ik mocht namelijk OLIVE op gaan halen en zij was de 250ste geplaatste hond van HzH!!!!
Het toeval wil dat ik ook hond nr 200 geplaatst had(Bingo) en nu mocht ik nr 250 op gaan halen.. LUCKY ME !!! De vooruitzichten waren goed,veel zon en 19 graden, kortom heerlijk. We hadden deze keer voor de heenvlucht een andere vliegtuigmaatschappij gekozen(was een stuk goedkoper en ik hoefde ook niet zo heeeeeeel erg vroeg op te staan)
Het enige "minpuntje" was dat ik maar 3 uurtjes van het warme Spanje kon genieten;oh
Eenmaal aangekomen snel het treintje naar Torremolinos genomen om een leuke tas die ik in Oktober al gezien had te gaan kopen.
In Oktober had ik zoiets van 'heb ik de tas wel echt nodig ? en omdat ik nogal zuinig ben(Piet ziet dat soms anders) heb ik de tas toen niet gekocht ,waar ik natuurlijk al heel snel spijt van kreeg!!!
Dit was dus mijn TWEEDE kans ! Daar aangekomen zag ik dat veel winkeltjes nog gesloten waren en ik dacht het zal toch niet zo zijn dat "mijn" winkeltje ook gesloten is maar gelukkig hij was open pffffffff.
Een aardige knappe man vroeg mij of hij mij kon helpen en dus vroeg ik hem hoeveel hij voor de tas wilde hebben. Ik moet iets zuinigs hebben uitgestraald want hij zei: 30 euro maar voor jouw 25. Jullie begrijpen dat ik daar geen seconde over na hoefde te denken. Dus helemaal blij met MIJN tas ging ik op zoek naar een restaurantje want mijn maag begon inmiddels ook hevig te knorren!!
Na het eten nog heel eventjes van de zon genoten en toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan.
Daar kwam al snel Dorothee in haar bestelauto aangereden. Olive in het tasje ,Lily ,Pilar en Bianca zaten redelijk relaxed in de kooien.
Bij de incheckbalie waren we zo aan de beurt en inschrijven bij de flightcare was ook zo gepiept........ Snel afscheid genomen van Dorothee en vervolgens met Olive in het tasje naar het vliegtuig gelopen. De terugvlucht verliep voorspoedig en Olive heeft de hele reis heerlijk liggen slapen.
Na de landing snel een ballon opgeblazen en deze aan het tasje van Olive geknoopt.Vervolgens met alle honden richting de uitgang gelopen waar de adoptanten haast niet konden wachten om hun lieverd in de armen te sluiten. Omdat Olive nr 250 was kreeg deze een presentje namens HzH. Vervolgens ging iedereen met hun nieuwe maatje richting huis.
Ook dit keer dus weer een hele leuke en speciale vlucht maar nu met een gouden randje. Ik wens namens HzH alle adoptanten heel veel plezier met nieuwe maatje.
Ook wil ik bij deze alle vrijwilligers en adoptanten bedanken voor het goede werk en het vertrouwen in HzH!!
Op naar de 300!!!!
Groetjes Yvonne

De resterendefoto's zijn te vinden op ons fotoalbum (red)
http://picasaweb.google.com/hondzoekthuis

Blanco verteld (deel 2)

Deel 1 staat in september 2010

Nou, het valt niet mee om van een Spaans hondje een echte Hollander te worden. Wat betreft Floris en de poezen gaat het heel goed. Floris leert me, hoe ik moet spelen! Wist ik toch niet, maar nu gaat het: Floris neemt wat in zijn bek en ik moet het pakken. Eigenlijk kunnen we heel goed met elkaars speelgoed en botten omgaan. Naar de hei, ook heel gezellig: zegt Floris: Kijk andere honden, daar kun je mee spelen. Ik vlieg erop af, maar denk dan: zijn ze wel te vertrouwen? Nou ja, nu zie ik, dat niet iedere hond iets van me wil afnemen. Vaak zijn hier ook andere honden en dat is erg gezellig. We spelen dan buiten, maar ik ga wel steeds even kijken, of ik nog wel bij de vrouw hoor. Toch krijg ik wel steeds meer vertrouwen in andere honden. Daar helpt Floris me wel mee. Over katten wil ik het maar niet hebben: daarvan zijn er hier ook genoeg. Ach, als ze ergens liggen, doen we neusie/neusie, maar ze moeten niet in de tuin hollen en evt. naar mijn bergplaatsen gaan, dan ga ik er achteraan.

Ziezo, nu zal ik het ook nog even over de mensen hier hebben: het valt niet mee.
In het najaar, toen het nog mooi weer was en ik het terrein al verkend had, ben ik onder het hekwerk doorgekropen. Mensen overstuur. Ik had de wijde wereld geroken. Enfin, gaat de baas met een vriend 2 zaterdagen aan de slag om het hek om het hele terrein na te kijken, niet erg: hield ze van de straat, wel erg: het hield mij ook van de straat. Weet je, wat ze ook doen: mij borstelen. Nou ja, daar ben ik al een beetje aan gewend, maar daar komt ook nog elke zaterdag een martelwerktuig bij tevoorschijn. Dat heet in mensentaal: stofzuiger. Floris vindt het heerlijk, maar ik niet. Ik spring alle deuren open en verdwijn achter in het bos. Nu kun je de vrouw ook niet vertrouwen, die doet dan de deuren op slot!

Dan te bedenken, dat ik zo graag wil helpen: vrouwtje koopt brood, zet tas neer, ik help om het op te ruimen: naar mijn eigen bewaarplaats in het bosje. Geen waardering natuurlijk.
Van de vrouw mag ik niet op de bank, maar de baas merkt het soms niet, komt de vrouw binnen en wijst naar beneden. Vervelend, hoor, dan weet ik, dat ik eraf moet. Ze bergen ook alles weg, zodat ik er niet bij kan, zelfs het vogelvoer. Ze weten, dat ik elk soort fruit lekker vind, maar dat mag ik ool al niet uit de fruitschaal halen, ik krijg af en toe een stukje. Je ziet, het is maar niks hier. En nog eens wat: moest ik mee naar de dierenarts om nagekeken te worden en voorgesteld. Je denkt toch niet, dat ik de auto in wilde? Ik ben hier met de auto gekomen en eigenlijk bevalt het me hier wel een beetje, dus ze brengen me niet meer weg. Toch er maar in en het viel heel erg mee. (wel een prik gehad)
De mensen hebben nog niet in de gaten, dat ik hier de baas ben, maar dat komt wel. Wat wel heel lekker is, we vrijen altijd : de vrouw en ik, of de baas en ik. Zo gezellig.
Je ziet, ik heb een hondenleven hier en nu worden m'n poten worden moe van al dat typen.

Poot, lik en blaf van Blanco.