Aankomst 10 maart 2012

Vandaag een speciale aankomst,

Ed is vandaag weer eens een dagje Spanje gegaan en heeft wederom honden voor ons ingevlogen.
Dit maal waren Betty-Boop, Bliss, Dobby, Lucy-Lu en Wendy de gelukkige die vanavond met hun nieuwe baasjes zouden worden hereningd.

Terwijl adoptanten en vrijwilligers van HzH stonden te wachten op de komst van Ed en zijn roedel, was er nog een onverwachtse wending op de luchthaven voor Tommy.
Onze special agent buitendienst Hans bezorgde Tommy een extra Waggin' Tale.
Hans besloot namelijk op het allerlaatste moment om Tommy mee naar de luchthaven te nemen.
Daar stonden ook de adoptanten van Betty-Boop te wachten tot Ed hun nieuwe huisgenoot aan hun zou overhandigen.

Maar Cupido bleek ook op de luchthaven rond te scharrelen en had nog een pijltje over en heeft die afgevuurd tussen hen en Tommy.
Eerlijksheids halve moet ik u zeggen dat, dit ons nog nooit is overkomen en na een gesprek tussen Hans en de familie en overleg met de mensen van HzH is besloten dat Tommy die dag/ondertussen nacht zijn walhalla had gevonden en is geadopteerd.

Na dit alles kwam Ed door de douane en konden we de 5 reizigers met hun adoptanten kennis laten maken.

Al met al weer een aparte aankomst, maar ja "never a dull moment" zullen we maar denken.

Eén ding zal altijd het zelfde blijven en een vaste waarde zijn bij onze aankomsten,

De vaak gecopieerde maar nog nooit geëvenaardegroepsfoto

De resterende foto uiteraard weer te vinden in ons

HzH-fotoalbum op Picasaweb

Aankomst 7 maart 2012

Vandaag wederom een mooie aankomst, maar ééntje met een gevoelig randje.

Onze dank gaat wederom uit naar Vera, die voor ons weer 2 honden heeft overgevlogen vanuit Malaga.

Aankwamen Tommy, welke in eerste instantie was geadopteerd, maar op het laatste moment wegens omstandigheden werd gecancelled. Maar gelukkig voor Tommy ontfermden onze adoptie consulenten zich over hem, en kon Tommy in de noodopvang.
Eerst bij Yvonne, maar omdat een agressieve trap naar beneden voor haar roet in het eten strooide, en haar op een onaangename manier deed belanden onder aan die trap, was het uiteindelijk Ed die hem thuis in zijn roedel een opvang kon geven. Top voor Tommy, want voor hem was het zeer goed om uit zijn situatie in Spanje "verlost" te worden.
"Gevoelig" staat in dit gebeuren voor de gebroken pols van Yvonne, wij van de redactie wensen Yvonne dan ook vanaf hier heel veel beterschap en hopen op een spoedig herstel. Overigens weerhoudt het Yvonne er niet van om haar taken als adoptieconsulente voor te zetten, maar gaat zij gewoon door. Chappeu Yvonne.

Ook kwam Cindy aan op Schiphol, om daar vanaf vandaag als maatje te gaan leven met Spike.
Spike is een paar maanden geleden in Nederland aangekomen, maar helaas een paar dagen voor de aankomst van Cindy tragisch overleden. Naar alle waarschijnlijkheid aan de gevolgen van een vervelende tekenziekte.
Voor de adoptante van Cindy (maar ook voor ons) was deze aankomst er dan ook één met een dubbel "gevoel". Enerzijds de blijdschap om het ontvangen van Cindy anderzijds het verlies van Spike, die dit moment zo graag had willen mee maken.
Wij van de redactie wensen, de adoptante behalve heel veel geluk en plezier met Cindy, ook heel veel sterkte toe met het verlies van Spike.

Dus al met al toch een mooie aankomst.

Hier onder dan toch ook de groepsfoto en de resterende foto's staan wederom te prijken op ons

HzH-fotalbum.

A Senior Dog's prayer

One by one, they pass my cage, Too old, too worn, too broken, no way.
Way past his time, he can’t run and play.
They shake their heads slowly and go on their way.
A little old man, arthritic and sore,
It seems I am not wanted anymore
I once had a home, I once had a bed,
A place that was warm, and where I was fed.
Now my muzzle is grey, and my eyes slowly fail.
Who wants a dog so old and so frail?
My family decided I didn’t belong,
I got in their way, my attitude was wrong.
Whatever excuse they made in their head,
Can’t justify how they left me for dead.
Now I sit in this cage, where day after day,
Those younger dogs get adopted away.
When I had almost come to the end of my rope,
You saw my face, and I finally had hope.
You saw thru the grey, and the legs bent with age,
And felt I still had life beyond the cage
You took me home, gave me food and a bed.
And shared your own pillow with my poor tired head.
We snuggle and play, and you talk to me low,
You love me so dearly, you want me to know.
I may have lived most of my life with another,
But you outshine them with a love so much stronger.
And I promise to return all the love I can give,
To You, my dear person, as long as I live.
I may be with you for a week or for years,
We will share many smiles, you will no doubt shed tears.
And when the time comes that God deems I must leave,
I know you will cry and your heart, it will grieve.
And when I arrive at the Bridge, all brand new,
My thoughts and my heart will still be with you.
And I will brag to all who will hear,
Of the angel who made my last days so dear.