Mindy en haar kroost

Maandag 2e pinksterdag en nog geen bevalling in zicht. Mindy geniet nog met volle teugen van de zon in de tuin. Ik hou wel in de gaten dat ze het niet te warm heeft en dat ze wel haar rust neemt dus af en toe moet ze echt naar binnen om even te slapen. Morgen heeft ze de echo als ze nog niet gaat bevallen vannacht. Ben benieuwd.

Dinsdag 12 mei
De echo staat gepland om 9.30u. Mijn vader rijdt met me mee naar Vlaardingen waar we toch nog flink moeten zoeken waar die dierenarts gevestigd is maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Mindy is vandaag heel stil en ze eet ook niet dus ik heb het vermoeden dat het niet lang meer zal duren voordat de bevalling echt doorzet. Bij de dierenarts wordt haar buik geschoren en krijgt ze gel op haar buik en nu maar kijken. Ja hoor; we zien drie pups. De hartjes zijn goed en de levertjes zijn ook goed te zien. Meer pups kan de dierenarts niet echt zien dus waarschijnlijk blijven het er drie. Nu naar huis en aan gauw naar mijn werk.

Om 13.00u met de kids gebeld. Mindy is in de bench gaan liggen en de kinderen mogen niet meer bij haar komen dus ik denk dat het inderdaad door gaat zetten. Ze wil ook echt niet eten. Als ik om 17.00u eindelijk thuis ben komt ze me wel nog vriendelijk begroeten en ga ik even met haar naar buiten. In de avond merk ik dat de weeen doorzetten en ga dan ook bij haar in de slaapkamer zitten. De kinderen gaan toch maar naar bed want het kan wel even duren. Ze is nu ook wel misselijk maar doordat ze niet gegeten heeft komt er niets uit.

Om 22.55u zijn de weeen erg sterk en haar flanken heel erg ingevallen. Mindy wil bij mij op bed liggen dus alle dekens neergelegd. Ze gaat even slapen. Om 23.19u gaat ze van bed en krijgt ze haar eerste perswee. Nu wordt het spannend. De persweeen brengen haar van haar stuk maar ze doet het goed. Om 02.00u even de dierenarts gebeld om te vragen hoelang ze op de eerste pup mag persen. Ze heeft nog geen vruchtwater verloren dus we mogen nog even afwachten. Elke keer als ze een perswee heeft, kijkt ze me met grote ogen aan en het enige wat ik kan doen is rustig tegen haar praten. Het schijnt haar te kalmeren. Inmiddels is mijn dochter Noella wakker geworden en komt kijken.

En dan ja hoor om 03.10u wordt de eerste pup geboren een reutje met een gewicht van 246 gram. Hij is wit met zwarte vlekken. Het vlies moet ik doorbreken en ook knip ik de navelstreng door. De rest doet Mindy. Ze likt hem helemaal schoon en na het wegen leggen we hem gelijk aan de borst zodat de weeen lekker doorzetten. Noella roept gauw haar broer en zus erbij zodat ze verder niets meer missen van de bevalling. Ze vinden het geweldig om te zien.

03.26u: de tweede pup, een meisje, kleur zwart met witte tenen en een witte bef. Mindy doet nu zelf de navelstreng en ik haal het vlies los wat mindy netjes opeet. Haar gewicht was 202 gram. Nou dat ging snel.

03.50u: de derde pup. Het is weer een meisje en ook zwart met witte tenen en wat we naderhand zagen ook een licht bruine vlek bij haar hoofdje. Ook het gewicht is mooi; 226 gram. Jeetje drie pups in nog geen uur tijd en Mindy doet het fantastisch. Ze likt ze echt helemaal schoon en als de nageboorte komt zorgt ze ervoor dat ik echt niets ervan terugvindt. Volgens het boekje en dat voor de eerste keer.

Nu wordt Mindy eindelijk wat rustiger en gaat ze ook liggen. Ik denk dat dit het was dus inderdaad maar drie pups. Toch nog alles even in de gaten houden en ik zal straks ook de bench moeten voorzien van een nieuw kleedje. Alvast wat rotzooi opruimen en even snel een bakje thee nemen. De kids zijn nu ook wel moe en gaan dan ook om 04.00 naar bed.

04.22u: terwijl ik even uitpuf met mijn tweede bakje thee zie ik dat Mindy haar kont omhoog gooi en ja hoor ..... de vierde pup wordt geboren.Ook weer een meisje kleur wit met zwarte vlekken en wat kan die een herrie maken. Ze piept de hele boel bij elkaar waardoor mindy van haar stuk raakt. Gauw wegen en aanleggen. Haar gewicht is 216 gram. Kevin heeft het gehoord en komt nog snel even uit bed om te kijken. Wat een verrrassing en zaten in dat buikje dus meer dan drie pups.

Mindy is nu wel erg moe en gaat liggen. Ik mag niet meer zo dicht in de buurt van de pups komen want ze is nu al heel beschermend en gromt naar me. Moet toch even de bench verschonen met een nieuw kleed want alles is nat en dan worden de pups te koud. Het lukt uiteindelijk om er een schoon en droog kleedje in te leggen. Mindy gaat nu echt uitrusten dus het is voorbij. Toch? Dan, om 04.50u komt de vijfde pup in stuitligging te wereld. Ook een meid en de kleur is ook wit met zwart en ook zij heeft een goed gewicht 226 gram.

Om 06.00 uur alles netjes schoon en opgeruimd en ligt Mindy samen met de pups lekker te slapen. Ze is uitgeput maar jeetje, wat heeft ze het goed gedaan! Inmiddels is haar moederinstinct goed ontwikkeld want ik mag absoluut niet meer bij de pups. Laat haar lekker met rust dat is het beste voor haar en voor de pups.

Het is inmiddels woensdagmiddag 15.00u en Mindy gaat eindelijk even wat eten. In de bench, dat wel, want ze houdt de pups goed in de gaten. Onze Mindy blijkt een natuurtalent.

Als de pups wat ouder zijn dan gaan ze op de site van Hond zoekt Huis en hoop ik dat ze een goed en leuk huis krijgen maar daar zal Mona wel voor zorgen. Met haar hulp komt dat helemaal goed. Tevens wil ik nog even de stichting bedanken voor hun steun en hun hulp en hun intresse, helemaal top!

We houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen.

Groetjes van Monique en natuurlijk van Mindy

Mindy's nieuwe start

Zondag 6 april

Mindy wordt vandaag gebracht. Een kleine Spaanse dame met heel wat temperament. Omdat ze (zoals we dachten) loops is geweest, loopt onze reu Timo constant achter haar aan wat hem nogal wat grauwen en snauwen oplevert. Het lijkt wel of ze hier altijd al geweest is zo goed dat ze zich aanpast en met de kids is ze helemaal in haar nopjes. In de ochtend gaat ze steevast de meiden wakker maken als ze terugkomt van haar wandeling. Zo van: wakker worden opschieten!

Ze is nu twee weken bij ons en met Timo is ze inmiddels wel vrienden geworden. Hij is helemaal in zijn nopjes, geen grauw en gesnauw meer als hij in haar beurt komt. Er wordt nu ook gewoon lekker gespeelt.Het valt me op dat ze wat grotere tepels krijgt, misschien wel schijnzwanger aangezien ze natuurlijk loops is geweest zou dit een natuurlijke reactie van haar lichaam zijn op alle hormonen die het te verwerken krijgt bij zo'n eerste loopsheid.

Geen pluche beertjes dus aan haar geven en geen piepspeeltjes dan gaat het wel vanzelf over.In de derde week bij ons valt het op dat mindy wat dikker wordt maar ja dat is niet zo gek aangezien ze nu natuurlijk elke dag 2 maaltijden krijgt. In de ochtend staat ze namelijk al na haar wandeling te wachten op haar frolic brokken en in de avond natuurlijk haar tweede maaltijd. In het begin kon ze heel erg janken en blaffen als ik met haar eten bezig was maar dat doet ze nu gelukkig niet meer. Ze weet nu de tijden van het eten dus haar eetmanie, zoals ik het maar zal noemen, wordt al wat minder.

De vierde week
Mindy verliest wat slijm, wat me erg verontrust dus hop naar de dierenarts. Gevraagd of ze geen baarmoederonsteking heeft of dat dit komt door de schijnzwangerschap. De dierenarts gaat met mij nog even de stappen na om te kijken of ze niet drachtig kan zijn. Mijn antwoord nee: want bij Mona en Jeroen is ze niet in contact geweest met ongecastreerde reuen en Timo mocht in het begin niet eens in haar beurt komen dus met deze conclusie gaat de dierenarts er dan ook maar vanuit dat het inderdaad schijnzwangerschap is. Verder is ze helemaal gezond dus het slijm is niet alarmerend. Nou hop dan maar weer naar huis.

Terwijl mijn zoon en ik lekker naar de Matrix op tv zitten te kijken dat weekend ligt Mindy als een prinses heerlijk tussen ons in. Jeetje wat een dikke buik. Wist niet dat ze ook met schijnzwangerschap zo dik konden worden. Nog even dan sleept alles over de vloer. Dus terwijl ik in een geintje zeg dat ze een dikke buik heeft en over haar buik wrijf voel ik ineens beweging? Voel ik het nou goed of heb ik het me nu verbeeld, dus vraag ik Kevin om even te voelen. En ja hoor hij voelt het ook. Nou dan maar even op het internet wat informatie opzoeken want volgens mij is ze dus niet schijnzwanger maar echt drachtig.

Het is inmiddels maandag 5 mei.
Mindy ligt weer heerlijk bij me op de bank. Ze is de laatste tijd toch al heel aanhankelijk nog meer dan dat ze al was. Terwijl ik naar haar kijk lijkt haar buik wel een golfslagbad. Wat een beweging. Geen twijfel over mogelijk ze is zwanger en aan de dikte en de beweging te zien al heel lang. Op dinsdag gelijk de dierenarts weer gebeld en we kunnen in de avond langskomen. Ja hoor de bevestiging minstens drie pups, bij ons vorige bezoek dus niet goed gekeken door de dierenarts, maar ach: vergissen is menselijk.

Blijdschap en totale paniek want hoe moet ik dit doen? Hoe gaat zo'n bevalling? Wat voor voorbereiding moet ik treffen en wanneer is ze nu precies uitgerekend? Niemand heeft dit voorzien of had dit kunnen voorkomen, ...... maar god wat is het leuk! Gelijk Mona op de hoogte gebracht en gevraagd of ze erachter kon komen door wie Mindy gedekt zou kunnen zijn. Ze staat gepland voor een echo op dinsdag 13 mei maar ik ben benieuwd of ze dit zal halen.

Inmiddels is het 10 mei en Mindy loopt op haar laatste tenen. Ze wijkt niet van mijn zijde. Ze gaat ook niet graag meer naar buiten. Ik heb in de slaapkamer de bench neergezet waar ze nu s'nachts slaapt maar meestal kruipt ze bij mij op bed om lekker naast me te gaan liggen. Gisteravond dacht ik dat het zover was, ze werd onrustig en ging hijgen maar nee vandaag is ze de rust zelve. Misschien vanavond ....... we wachten af. Wordt zelf wat ongeduldig door al dat wachten en de spanning loopt bij mij hoog op. Maar een ding is zeker; ook al is dit niet de bedoeling geweest, het blijft een wonder. En hoewel het heel druk zal worden doen we het met veel liefde. Als de pups ook maar iets van het karakter van mindy hebben worden het mooie Spaanse wondertjes.

We houden jullie op de hoogte: wordt vervolgd.

Het verhaal van Mindy: hoe het begon.

Op 16 maart is Mindy als Mina naar Nederland gekomen, samen met Lenka en Luna (zie hieronder). Het plan was dat Mina bij Jet, een van onze opvang-vrijwilligers, zou blijven. Omdat we niet zeker wisten of Mina al gesteriliseerd was, want dat is onze stelregel, zouden we dit zo snel mogelijk bij het DCA laten controleren. Indien nodig kon de ingreep dan direct worden uitgevoerd, tenminste ............ zo was het plan. Het liep echter ietsjes anders.....

Vlak voor de vlucht kreeg Mona een telefoontje uit Spanje: Mina verloor wat bloed en leek dus loops te zijn. Omdat Jet zelf een 13 jaar oude reu heeft, heeft Mona eerst eens gekeken hoe dit ging. Deze oude baas bleek nog wel een groen blaadje te lusten en dus is Mina met Mona en Jeroen meegegaan om daar te blijven tot de loopsheid over zou zijn.

Omdat er al iemand belangstelling had voor Mina, heeft Mona contact opgenomen met dit gezin. Zij vertelde Monique dat Mina vooralsnog bij haar was en pas na 3 weken geplaatst zou kunnen worden. Met Pasen is Monique samen met 2 van haar meiden bij Mona & Jeroen komen kijken naar Mindy. Dat was van beiden kanten liefde op het eerste gezicht! Mina was niet van de schoot van de kids af te slaan! En ook Monique vond ze helemaal geweldig. Een perfecte match dus! Afgesproken dat zodra de loopsheid over was Mina naar haar nieuwe thuis zou komen: Mona & Jeroen konden dan meteen kijken hoe de kennismaking ging met Timo, hun eigen reutje, zou gaan.

Op vrijdag 4 april zijn ze met Mina naar Jet gegaan om te kijken of Doggie (haar reutje) nog reaggerde op Mindy. Hij vond haar wel erg interessant maar het rijden en janken was over! Geen probleem: dus ........... op 6 april Mina naar haar nieuwe thuis gebracht in Schiedam.

De kennismaking met Timo verliep op wat grauwen en snauwen na eigenlijk prima. Na even slikken (van Mona) richting huis vertrokken in de wetenschap dat Mindy, want dat is haar nieuwe naam, een perfect thuis had gevonden. Tot zover het begin van Mindy's verhaal! Blijf ons dogblog dus volgen voor het laatste nieuws van Monique over Mindy!

Reisverslag: zondag 16 maart 2008 (Lenka, Luna en Mina)

Onderstaand verslag is geschreven door de adoptanten van Lenka. Nadat zij via onze site 'deeply in love' werden, besloten zij haar een nieuw thuis te bieden.

Op Valentijnsdag, een dag die wij eigenlijk onzin vinden (het is immers veel leuker om af en toe een kleinigheidje tussendoor te kopen voor elkaar) had Marijke niet de normale doos chocolade of een cd voor mij gevonden. Ik had, al helemaal trots op mijzelf dat ik het niet vergeten was, een grote bos bloemen in de auto liggen toen Marijke me belde. Ze had een Valentijnscadeau voor het hele gezin. Thuis zou alles wel duidelijk worden. Ik vroeg mij onderweg nog af of mijn bos bloemen nu wat ondermaats was.

Thuis aangekomen werd het internet geopend op de site van Hond zoekt Huis. Daar kreeg ik Lenka voor het eerst te zien. Een Spaanse schone met een lief karakter. Om 19.00 uur hebben wij Mona gebeld met de mededeling “Mona, wij hebben een probleem: wij hebben Lenka op jullie website gezien en zijn verliefd”. Na een korte voorlichting hoe een adoptie in het werk ging werd afgesproken dat Mona en Jeroen op korte termijn langs zouden komen om te zien of onze thuissituatie voor Lenka geschikt zou zijn.

Na dit leuke gesprek dat gelukkig kort na ons eerste telefoongesprek volgde werd afgesproken dat, na afhandeling van de administratieve zaken, een vlucht voor Lenka zou worden geboekt. Het kon wel vier tot zes weken duren. Nu is wachten altijd al een slechte eigenschap van ons geweest en bijna wekelijks zaten wij met Mona aan de telefoon. Wij konden niet meer wachten en vroegen of wij Lenka zelf mochten ophalen. Jan Willemsen (voorzitter HzH, red.) belde mij, na met Mona contact hierover te hebben gehad op, en gaf aan dat die mogelijkheid er was. Hij vroeg of het ook mogelijk zou zijn twee andere adoptiehonden mee te nemen, Luna en Mina. Dat was natuurlijk geen probleem en mijn twee zoons Bastiaan en Thomas gaven gelijk aan dat zij zouden meegaan. Lisanne mijn dochter van negen wilde ook graag mee, maar vond het niet gezellig voor Marijke als die alleen thuis zou blijven.

Op zondagochtend vroeg opgestaan en richting vliegveld Rotterdam gereden. Om 10.30 uur landden wij in Malaga. De honden zouden ongeveer om 16.00 uur op het vliegveld worden gebracht en wij hadden dus nog wat tijd over om de omgeving van Malaga te bekijken. Met het treintje naast het vliegveld was dit geen probleem. De telefoonnummers tussen Jane Kirk en mij waren door Mona al uitgewisseld. Om 13.00 uur belde Jane mij dat zij ongeveer tien minuten voordat zij en haar man met de honden op het vliegveld zouden zijn, zij even zou bellen, zodat wij met een trolley klaar konden staan.

Lenka, Luna en Mina kwamen uit de auto en gingen met ons aan de lijn de vertrekhal in. Prachtig om te zien hoe Lenka nu werkelijk was. Ook Luna en Mina waren schatten. In de vertrekhal speelden ze alle drie uitbundig en trokken zoveel belangstelling dat zelfs de schoonmaaksters van het vliegveld hun werk neerlegden om even naar het ravotten van deze drie prachthonden te kijken. Jane en haar man waren fantastisch met hun hulp en tips om door de douane te komen. Wij hadden nog een uurtje voordat wij konden inchecken voor de terugvlucht, waardoor ik in de gelegenheid was om Jane en haar man het hemd van het lijf te vragen.

Zonder al te diep in details te treden wil ik hierbij mijn waardering voor Jane en haar man uitspreken voor zoveel gedrevenheid en dierenliefde. Voor het inchecken kon ik nog net de grote hondenknuffel, die wij voor haar hadden meegenomen voor de goede zorgen, aan Jane geven. Dat was natuurlijk helemaal niet nodig geweest vond Jane (wij wel).

In Rotterdam aangekomen wachtten wij met Mina die als handbagage in een mooie reistas was meegevlogen op Lenka en Luna. Buiten stonden Mona en Jeroen, samen met het adoptiegezin van Luna en de tijdelijke opvang voor Mina al op ons te wachten. Dat was een fantastisch moment. De honden mochten uit de reiskooien en werden alle drie stevig geknuffeld. Na nog even met elkaar te hebben nagepraat ging iedereen zijn eigen weg.

Thuis aangekomen vonden de volgende knuffels plaats van Marijke en Lisanne. Kathy (onze andere hond) en Boris (onze kat) moesten nog even wennen aan deze wervelwind, maar Lenka maakte het ze heel gemakkelijk om eens kennis met haar te maken.

Lenka is nu pas een week bij ons. Ze heeft al veel geleerd en heeft het helemaal naar haar zin. Ze is dan ook niet meer weg te denken uit ons gezin. Ze is speels, lief, ondeugend en verschrikkelijk sociaal. Wij hebben het helemaal getroffen.

Tenslotte wil ik Mona, Jeroen, Jane en haar man, Jan Willemsen en alle overige medewerkers van Hond zoekt Huis en CAS heel erg bedanken voor hun inzet en motivatie om met hun dierenliefde zoiets moois te doen.

Voor ons was het een geweldig avontuur om onze nieuwe liefde en haar twee reisgenootjes Luna en Mina zelf uit Spanje op te mogen halen. Wij hebben dit met heel veel plezier gedaan.

Jan Willem, Bastiaan, Thomas, Marijke en Lisanne Snelder

Jaarverslag 2007

Eindelijk is ie er dan: het eerste jaaroverzicht van HzH. Als schot voor de boeg kan het bestuur in elk geval laten weten dat het een goed jaar was: in diverse opzichten.

Formeel hoort in een jaarverslag een financieel overzicht. Laten we daar dus maar mee beginnen. Het is niet het meest-leuke onderwerp, maar het is wel handig om te weten hoe de financiële vlag wappert: in top, half-stok of al op de grond beland...... Wel, we doen het niet slecht. De totale uitgaven over bedragen € 8.802,19. Dit bedrag is als volgt opgebouwd:

• dierenartskosten (NL en ES): € 2.216,91
• vluchten/transport: € 3.993,12
• vergoedingen: € 1.100,16
• overige kosten: € 1.492,00

Vergoedingen zijn onder meer onkostenvergoedingen voor telefonie, porti (niet alleen postzegels in Nederland maar ook het terugsturen van kooien naar Spanje) etc maar ook gedeeltelijke vergoedingen aan adoptanten na castratie of sterilisatie van hun hond in Nederland. De overige kosten bevatten bijvoorbeeld de aanschaf van nieuwe transportkooien (niet echt goedkoop), een bloemetje of aardigheidje voor de vrijwilligers maar ook de administratiekosten van de Postbank, incassokosten (helaas) en de kosten van de domeinnamen.

Aan de andere kant staan daar donaties en plaatsingen tegenover. De vergoedingen die we uit de plaatsingen hebben ontvangen, bedragen € 7.555,00. Aan donaties ontvingen we een totaalbedrag van maar liefst € 2.914,58. Aan inkomsten kwam in het totaal over 2007 een bedrag van € 10.496,58 binnen. Dit betekent dat HzH over haar eerste jaar een positief resultaat heeft van € 1.667,39. Niet slecht dus.

Wat natuurlijk minstens zo interessant is om te weten, is dat:

• HzH in haar eerste jaar 44 honden geplaatst heeft;
• Hiervan 11 honden voorafgaand aan hun plaatsing in opvang gezeten hebben;
• Een viertal opvanggezinnen daarna de hond voor geen goud meer wilde missen;
• HzH in 2007 in totaal 4 honden heeft moeten herplaatsen;
• Er 15 vluchten met honden zijn geweest: bijna een gemiddelde van 3 honden per vlucht;
• We het jaar begonnen met 11 vrijwilligers;
• Het jaar met 37 vrijwilligers werd afgesloten (waarvoor dank!);
• HzH voor CAS (onze Spaanse partner) bijna als 'verdubbelaar' gefungeerd heeft, omdat ze zelf jaarlijks zo'n 50 honden plaatsen.

Al met al kijken we terug op een lekkere start. Als voorzitter hoop ik dan ook van ganzer harte dat 2008 voor HzH zeker zo goed zal worden als 2007.

Nu ik toch 2007 officieel afsluit, bedank ik tevens alle mensen die ons in 2007 geholpen hebben en een warm hart toedragen. Vrijwilligers, mede-bestuursleden, adoptanten, donateurs, sponsoren en alle andere nauw-betrokken mensen: ontzettend veel dank voor jullie inzet en steun!

Eind goed, al goed!

Het heeft wat kruim gekost zeg! "Wat dan?" hoor ik jullie nu denken. Het gaat hier om het invliegen van Misty, een lieve, zachte, maar bovenal grote meid!

Eind 2007 was Misty al geadopteerd door enthousiaste mensen uit Leiden. Echter, als organisatie hadden we een probleem: Misty moest in de grootste Varikennel (transportkooi) worden vervoerd. Afmetingen: 89cm hoog, 85cm breed en 122cm lang. Het spreekt voor zich dat de hond wel voldoende ruimte moet hebben tijdens de vlucht. Zo'n vlucht levert al stress genoeg op en het gevoel van haring in een ton willen we de HzHonden niet aandoen! Bovendien: als je met een goede maatschappij vliegt, zullen zij dat ook niet toestaan.

Het probleem was dat de meeste maatschappijen een dergelijk formaat kooi niet vervoeren, zeker niet binnen Europa. Het wilde maar niet vlotten met de boeking. Leiden was bijna in last, Mona ten einde raad en ik had een rood oor van het bellen en blauwe vingers van het mailen. Maar .................... zoals de koptekst al doet vermoeden: uiteindelijk is het ons gelukt.

Gisteren is Misty op het vliegveld in Brussels geland en voelde na lang wachten (als laatste op het vliegveld in Malaga: zie hieronder) eindelijk Belgische en snel daarna Nederlandse grond onder haar 4 poten. Niet lang na aankomst kreeg ze het welkom van haar leven: adoptanten, kinderen en kleinkinderen waren op deze late zondagavond naar Brussels gereden om hun nieuwe liefde in ontvangst te nemen.

Zo zie je maar: geduld is zeker niet eenvoudig, maar wordt wel beloond.

Actie van Telebyte

Onlangs kregen wij onverwacht een perfect aanbod van Telebyte. Wat dat inhoudt, ziet u hieronder:


Tegen een dergelijk aanbod zegt Hond zoekt Huis natuurlijk geen 'nee' maar 'dankjewel'.

Hans, hartelijk dank voor het steunen van onze stichting, ons doel en de Spaanse honden.

Muchos gracias!

Het allerbeste

De vrijwilligers en het bestuur van stichting Hond zoekt Huis wenst een ieder het allerbeste voor 2008: gezondheid, geluk en gezelligheid! Ook dit jaar zetten wij ons weer in voor het welzijn van honden.

In 2007 hebben we ruim 40 honden uit Spanje een nieuw thuis kunnen bieden. Daarnaast hebben we ons gericht op de verantwoordelijkheid van honden- en kattenbezitters door sterilisatie en castratie van dieren uit te dragen. Met name in het No Kill seminar in december 2007 is dit aan de orde geweest. In 2008 gaan we verder met het 'prediken' van dit verhaal. Hiernaast willen we ons dit jaar onder meer bezig gaan houden met het ontwikkelen en verspreiden van voorlichtingsmateriaal: over verantwoordelijkheden van mensen en organisaties maar ook gericht op de omgang met dieren.

Wat de herhuisvesting betreft: medio januari vliegen de eerste honden al weer naar Nederland ......................