Zeker vlak voor de feestdagen is een ieder op zoek naar een goed recept. Wij hebben voor u in elk geval een geslaagd en succesvol concept.
Voeg de volgende ingrediënten bij elkaar:
- visie
- ongeveer 20 enthousiaste vrijwilligers met de nodige energie
- een paar maanden voorbereiding
- 5 puppies
- 14 kittens
- 40 jaar dierenartsenervaring, aangevuld met 15 jaar ondernemingssucces
- 20 dierenartsen
- 50 afgevaardigden van dierenwelzijnsorganisaties en politiek
- een dierencentrum met dierenartsenpraktijk en operatieruimte
- een enthousiaste dierenarts met assistentie
- 2 exploitanten van het dierencentrum
Het resultaat zal zijn: een succesvol 2-daags seminar, gericht op vroege castratie- en sterilisatietechnieken en bewustwording/verantwoordelijkheidsbesef. Dit alles gebeurde in het weekend van 1 en 2 december jl. in Sevenum. Hier organiseerde Stichting No Kill Europe haar eerste seminar.
Dag 1
Deze dag was bedoeld voor dierenartsen, waarbij zowel praktijk als achtergrondinformatie aan de orde kwamen. In een ochtend- en een middagsessie maakten zo’n 20 dierenartsen uit Nederland en België kennis met de vroege castratie- en sterilisatiemethode. Na een korte introductie van Dorothea Friz, een Duitse dierenarts met meer dan 20 jaar ervaring als gevestigd arts in Italië, splitste de groep zich in tweeën.
Groep 1 ging met Dorothea Friz de OK in om hier kennis te maken met haar manier van werken. Zowel de voorbereiding als de operatie zelf kwamen aan bod. Na een demonstratie van Dorothea Friz mochten de dierenartsen zelf aan de slag. Ondanks dat het vinden van eierstokken en baarmoeder bij deze jonge dieren niet meeviel, was een ieder toch enthousiast. De voornaamste conclusie was dat het hier aankomt op ervaring; andere nadelen waren er niet echt. Natuurlijk brengt de anesthesie extra opletpunten met zich mee. Maar, omdat deze bekend zijn kan het operatieteam hier in de voorbereiding, anesthesie zelf en nazorg op anticiperen.
Groep 2 bleef in de zaal achter en kreeg een inleiding door Chris Laurence, dierenarts en directeur bij DogTrust, de grootste dierenwelzijnsorganisatie van het Verenigd Koninkrijk. Hij ging in op nut en noodzaak van de vroege castratie- en sterilisatietechniek, vanuit de invalshoek ‘dierenwelzijn’ en ‘populatiebeheersing’. Belangrijk standpunt hierbij was en is dat geen enkele kat of hond een asiel, shelter of opvang ongesteriliseerd mag verlaten. Dit geldt in het bijzonder bij zogenaamde TNR-projecten: TNR/trap-neuter-return oftewel vangen-castreren-terugzetten. Ook aan de medische aspecten besteedde Chris Laurence aandacht. Hierna bleek dat het merendeel van de beeldvorming die bij dierenartsen én dierenbezitters leeft tot de categorie fabels en mythen behoort.
Dag 2
Op deze dag was het doel om ‘veldwerkers’ te verzamelen en hen op mogelijkheden en verantwoordelijkheden te wijzen. Bij veldwerkers moet worden gedacht aan medewerkers/vrijwilligers van dierenwelzijnsorganisaties, beheerders van asielen of opvangcentra enz. Ruim 50 vertegenwoordigers waren aanwezig, aangevuld met een aantal politici (PvdD en SP).
Voor deze dag heeft de organisatie ook alle Nederlandse gemeenten aangeschreven. Immers, de locale overheid is in Nederland verantwoordelijk voor de eerste opvang van zwerfdieren. De respons van deze doelgroep was schrikbarend: van het merendeel kwam gewoonweg geen reactie. Van slechts 6 gemeenten is een reactie ontvangen!!! Twee gemeentelijke antwoorden bestonden uit het verzoek om hen voortaan niet meer te mailen of benaderen; de andere 4 waren niet veel hoopgevender. Slechts één gemeente vroeg om op de hoogte gehouden te worden over dit onderwerp.
De lezingen deze dag werden verzorgd door Dorothea Friz, Chris Laurence en Robert Smith.
Chris Laurence begon de dag met een presentatie over zijn eigen ervaringen vanuit diverse projecten. Belangrijk uitgangspunt bij alle projecten waarbij hij zelf of DogTrust betrokken is, is dat geen énkel dier een opvang verlaat zonder ‘geholpen’ te zijn: dit is een absolute voorwaarde! Ook worden geen gezonde of herplaatsbare dieren ingeslapen. Wordt er dan absoluut geen enkel dier ingeslapen? Helaas wel, maar dit beperkt zich tot ongeneeslijk zieke dieren, ernstig verwonde en niet te behandelen dieren, of agressieve dieren. Inslapen is hier diervriendelijker dan hen veroordelen tot levenslang in een ren van 2 x 2 meter.
Hierna heeft Dorothea Friz de aanwezigen verteld over haar manier van werken. Al 20 jaar geleden is zij in Castel Volturno, iets ten noorden van Napels in Italië, begonnen met het vangen, steriliseren en terugzetten van katten en honden (TNR). Alleen op deze manier is overbevolking door zwerfdieren tegen te gaan. Zij heeft het zelfs voor elkaar gekregen dat de wet is aangepast. Hierdoor zijn dierenartsen verplicht aangeboden zwerfdieren gratis te castreren/steriliseren en te chippen. Net als in de lezing van Chris Laurence, gaf ook Dorothea aan dat het merendeel van de populaties niet bestaat uit echte zwerfdieren (strays). Het gaat in de meeste gevallen om afgedankte dieren waarvoor de eigenaar niet langer wenst te zorgen! Zonder ten minste de verantwoordelijkheid te nemen deze dieren te laten steriliseren of castreren worden ze letterlijk de straat op geschopt. Wat de gevolgen hiervan kunnen zijn, geven wij graag aan in een paar cijfers:
- Een teefje kan in 10 jaar tijd theoretisch zorgen voor een nageslacht van ruim 20-duizend honden.
- Een poes kan in dezelfde tijd theoretisch zorgen voor een populatie van in totaal bijna 3 miljoen (!!!) katten.
Tenslotte liet Dorothea de aanwezigen zien welke factoren een rol spelen in de beheersing van het zwerfdierenprobleem. Dit deed ze aan de hand van het begrip ‘holding capacity’. Dit geeft de relaties aan tussen het aantal dieren en de oppervlakte waarop zij leven enerzijds en de watervoorraad, de voedselvoorraad en de mogelijkheid tot onderdak (schuren, grotten, leegstaande huizen, enz.) anderzijds. Voor elk dier dat vanuit deze groep sterft, wordt ingeslapen of geherhuisvest, komt er een nieuwe terug. Het maximale aantal blijft dus in stand! Oplossingen moeten dus ook worden gezocht in een van de variabelen (onderdak, water en voedsel), gecombineerd met TNR.
In de pauze hebben de aanwezigen mogen genieten van een demonstratie dogfrisbee. Ondanks de regen, die de honden niet deerde, was dit een leuke gebeurtenis. Voor een aantal aanwezigen was dit zelfs dé kans om eens een kennel van binnen te zien: hier was het namelijk droog en konden zij de activiteiten op het veld prima bekijken. Hierna werd het programma binnen voortgezet en startte met een korte presentatie over Tellington Ttouch. Nieuwsgierig geworden? Kijk dan op http://www.dogunlimited.nl/ voor meer informatie hierover.
Na de pauze en de Ttouch vertelde Robert Smith zijn verhaal. Hij is geen dierenarts, maar een zakenman met een hart voor dieren. In Turkije en Roemenië heeft hij naast fabrieken ook projecten neergezet. Robert Smith heeft geprobeerd het verschil duidelijk te maken tussen affectie voor één specifiek dier uit de populatie en zorgen voor de gehele populatie en de problemen die hiermee samenhangen. Vaak zien mensen slechts dat ene dier: die ene steelt hun hart en die willen zij redden. Zelfs als honderd mensen dit doen, blijft het probleem in stand. Dit komt door de eerder genoemde holding capacity: hét natuurlijk evenwicht. De enige manier om de problematiek aan te pakken is je richten op het werkelijke probleem: de overbevolking door de totale groep.
Hierbij helpt een zakelijke aanpak zeker. Het oplossen van de problemen op één locatie kan zo’n 10 jaar duren. Dit betekent dus ook een projectopzet voor 10 jaar, met geld, mensen en energie voor 10 jaar! Maak je je werk niet af, dan heb je helaas alleen een korte termijneffect bereikt. Na een paar jaar is de populatie weer op de oude ‘sterkte’ en is je missie niet geslaagd. Dit was een van de voornaamste boodschappen van Robert. Hiermee zegt hij niet dat je niets moet doen, maar wel dat je resultaten afhangen van je aanpak. TNR is zeker een goede aanpak, maar realiseer je wel dat je hiermee door zult moeten gaan: zoals bijvoorbeeld Dorothea Friz al jarenlang in haar omgeving doet.
Onderdeel van deze zakelijke aanpak is ook het maken van goede afspraken met de overheid. Zelf kiest Robert Smith voor contracten met vergaande afspraken, waarbij onder meer het volgende wordt geregeld:
- Tijdens de looptijd van het project onthoudt de overheid zich van elke activiteit.
- Dieren worden niet door anderen opgepakt en ingeslapen.
- De bestaande shelters/opvangcentra worden door de projectorganisatie overgenomen en beheerd.
- Verbreken van het contract leidt tot een boete, waarvoor een clausule is opgenomen.
Vanuit deze invalshoek is, zeker in combinatie met overdracht naar de locale bevolking, een succesvol project mogelijk. Maar, zelfs dan blijft het geld, geduld, energie en doorzettingsvermogen vragen.
Na deze laatste presentatie ontstond een levendige discussie. Hierbij kwamen zaken als rollen van dierenwelzijnsorganisaties (waaronder de Nederlandse Dierenbescherming), overheden en eigenaren uitgebreid aan de orde. Eén ding was alle aanwezigen wel duidelijk geworden: deze problematiek lossen we alleen maar samen op!
Hier draagt stichting No Kill Europe graag aan bij: door mensen samen te brengen, het onderwerp voor het voetlicht te brengen en informatie en netwerken te ontsluiten én te delen!
