Graag wil ik me even voorstellen, ik ben Milly en ben door iemand gevonden in de vuilniscontainer. Ze hebben me samen met mijn broertje(Jake) en zusje(Molly) meegenomen naar een opvangcentrum. Wat er toen allemaal gebeurt is weet ik niet, ik was ook nog zo klein. Ik weet wel dat mijn broertje en zusje opeens weg waren, waar naar toe weet ik ook niet.
Op vijf april gebeurde er iets raars ik werd meegenomen en samen met Senna (een lieve druktemaker) in een grote plastic reisbench gestopt best wel eng hoor. Daarna ging ik in een groot ding wat ze vliegtuig noemen en na een paar uur mochten we hier weer uit. Toen kwamen er twee lieve dames die ons meenamen door twee schuifdeuren. Ik hoorde gegil en ze zeiden “daar komen ze aan”ik snapte er echt niks van, was ook nog erg slaperig.
Dan word ik opgetild en bijna dood geknuffeld, vond ik best fijn hoor. Degene die mij optilt zegt ik ben Simone, ga je met mij mee naar huis?
Nu wordt het helemaal eng, mee naar huis? Wat bedoelt ze nu? Dan komen er nog twee mensen aan ze zeggen dat dat mijn vrouwtje en baasje zijn. Vinden jullie het erg, ik snap er niks meer van. Krijg wel meteen wat lekkers om te eten en krijg lekker vers water te drinken. Simone tilt me op omdat ik steeds omval.
Dan gaan we samen op de foto Senna, Feliz, Jim en ik met al onze nieuwe baasjes. We nemen afscheid van Mona en Jeroen en gaan op zoek naar onze auto.
Na een ritje van een kwartier (want ik mag in Hoofddorp wonen onder de rook van schiphol) wordt ik weer uit de auto getild.
De deur gaat open en ik loop maar naar binnen, weet niet of dat goed is maar ze zeggen niet dat het niet mag.
Binnen zie ik een lekkere bak met brokjes en ik heb best wel honger dus eet wat brokjes drink wat water en ga dan op onderzoek uit. Hé wat is dat een speeltje mag ik daar mee spelen? Doe van angst een plasje.........oh jee nu zullen ze wel boos op me worden, maar nee hoor ze zeggen geeft niks en ruimen het op. Pfff ik blij!!!!
Dan zie ik een ijzer ding (Bench) staan er ligt een lekkere warme deken in en allemaal speeltjes, ik ben nog best moe dus ga er in liggen, ze vinden dat erg leuk hier. Rare mensen hoor als zij moe zijn gaan ze toch ook naar bed. En een uurtje later gaan de lichten uit de bench gaat dicht en ze gaan naar bed. Ik vind dit niet zo leuk, want nu ben ik alleen. Ik piep even, maar merk dat dat niks helpt dus ga maar slapen.
Spring en dartel wat in de rondte maar dat is denk ik niet de bedoeling. Ik loop dan maar mee en zie allemaal gras en bosjes, doe daar maar een plasje en loop dan met het vrouwtje weer mee naar huis, dan krijg ik wat lekkers.
Dan gaat er nog een deur open, ik ben nieuwsgierig en ga kijken, daar kan je ook naar buiten en voorzichtig ga ik kijken je kan daar lekker hollen en spelen en er kan niemand bij je komen, dus het is daar lekker veilig voor mij. Ze noemen dat hier een tuin. Het zonnetje schijnt dus ik ga maar lekker in de tuin liggen. Als ik weer binnen kom zie ik dat er ook een mand staat, zou ik daar in mogen liggen, voorzichtig probeer ik om in de mand te komen, hij ruikt naar een andere hond dus ze hebben hier al eens een andere hond gehad. Ze weten hier dus best wel wat goed voor me is.
Om half twee trekt het vrouwtje haar jas aan en vraagt of ik mee ga. Nee hoor daar heb ik helemaal geen zin in, we lopen wat achter elkaar aan en ik verstop me onder de grote tafel. Ze krijgen me toch te pakken, riempje om en we gaan weer met de auto, dat wil ik eigenlijk niet, want ik weet niet waar ik naar toe ga. Simone stapt ook in en neemt me op schoot, dat vind ik lekker. Als we uit de auto stappen ga ik eerst nog een plasje doen, dan gaan we een gebouw in, het ruikt hier naar honden en katten. Dan tilt het vrouwtje me op en twee dames roepen ohhhhhhhh wat een poeppie, hebben ze het over mij?
Ik mag op de balie lopen en zie een pc staan, even kijken wat daarin staat loop over het toetsenbord en zie dat Keira aan de beurt is, oh gelukkig dat ben ik niet. Maar dan roept een mevrouw Keira mag binnen komen en mijn vrouwtje neemt me mee naar binnen. Nu snap ik waarom ze steeds Keira roepen dat zal ik dan wel zijn, best leuk dat ze me Keira noemen.
Die mevrouw blijkt een dierendokter te zijn en wil me even nakijken, ze kijkt in mijn bek en luister naar mijn hart en voelt overal en zegt dan je bent een mooie gezonde pup. Pfff ben door de keuring heen gekomen. Maar......... zegt ze ze zijn in Spanje niet eerlijk geweest, o jee nu gaat het gebeuren, zie je wel het kan ook nooit is goed gaan in mijn leven. In mijn paspoort staat dat ik geboren ben op 30-11-2010 dus dan ben ik nu 17 weken oud, maar dat kan helemaal niet want ik heb mijn melktandjes allemaal nog, de dierendokter zegt dat ik pas 8 á 9 weken ben. Wat nu mag ik nu nog wel mee naar huis? Mijn vrouwtje roept dat dachten we al en Mona had het ook al gezegd, nu krijg ik nog een prikje (kennelhoest) dat vind ik niet zo leuk. Maar daarna krijg ik allemaal kadotjes en ik ben niet eens jarig (mijn vrouwtje wel) ik krijg een puppie pakket en een mooie nieuwe riem, daarna mag ik bij de dierenwinkel nog een leuk speeltje uitkiezen en krijg van Simone nog wat lekkere snoepjes. In het winkelcentum komen er allemaal mensen naar me toe en die willen me aaien en ze zeggen dat ik mooi ben, het zal wel. Dan gaan we weer in de auto, moet ik nu weer in zo'n bench en met het vliegtuig? Nee hoor ik mag gewoon weer mee naar huis en in mijn lekkere mand liggen.
EEN KLEINE VOETNOOT VAN DE REDACTIE.
Keira was inderdaad ingevlogen toen zij 8 weken oud was, helaas is dit een misverstand geweest in Spanje.
Omdat Keira gevonden is zoals in bovenstaand verhaal te lezen is, heeft de dierenarts terplaatse Keira's leven geschat. Helaas heeft die dierenarts een verkeerde inschatting gemaakt. Normalitair vliegen wij honden onder de 12 weken niet in, dit is ook volgens de regelementen van de IATA niet toegestaan.
Gelukkig gaat het goed met Keira, maar wij wilden het toch even genoemd hebben.
Wij danken Keira voor dit prachtige verhaal en wensen haar een geweldig leven toe met haar familie in hoofddorp.
