Aankomst 24 januari 2011

Vandaag 24 Januari is Zurab Kiknadze op schiphol aangekomen met in zijn kielzog Laika, Candy en Tamino.
Omdat Zurab en zijn vriendin Sophia zelf naar Spanje zijn afgereisd om hun Laika op te halen volgt hieronder zijn eigen verhaal. Ik zet er expleciet bij zijn eigen verhaal, want Zurab is geboren in Georgië en zijn vriendin is geboren in Zweden.
Maar als onderstaande reisverslag vergelijk met een gemiddeld msn-tekst van jongeren onder de twintig..........................., valt het best mee!!
Maar het gaat uiteindelijk om de reis en het doel.

Namens HzH en de redactie is onze dank in iedergeval groot, en zeker Tamino en Candy waren blij dat zij ook mee mochten naar Nederland en Laika is momenteel denken wij de gelukkigste hond van Nederland. De foto spreekt voor zich.
Nerga - 2 dagen gebleven, 50% in de dorp 50% Seacrest en omgeving. Bijde dagen in Seacrest hebben we met de honden op lange wandelingen gegaan en al onze passagiers goed kunen leren kenen. Allemaal schattige honden! Laika en Candy waren twee zusjes/maatjes. Ze woonden ook samen en we hebben ze sammen uitgelaten. Ze waren op elkaar gelijmd en Sophia vond het eigenlijk zielig om ze van elkaar te scheiden. Tamino - wat een lieve hond, ik hoop en weet dat alles gaat goed komen voor die vent. Hij is erg lief en vriendelijk en ik ben blij dat hij zou een goeie kant van het leven zal zien. hij is duidelijk mishandeld geweest/bang gemakt en nu vindt hij het een grote privilege dat hij normaal en vriendelijk behandelt wordt, hij viendt dat bijna een kado denk ik, zielig. Hij reageert bang op elke onverwachte beweging en geluid en toen we met hem gingen wandelen de eerste 10 minuten was het een beetje vertrouw krijgen dat lijn geen straf was en na relaxed-niet-trekken oefening waren we maatjes. Alle honden kun goed met ons loslopen, dus ik denk de nieuwe eigenaren zullen het makkelijk vinden.
Laura en Kurt waren erg lief en vriendelijk. Als ik ooit terug in Malaga ben zou ik zeker een bezoekje en wandeling met hondjes doen.

The Trip! - 100% smooth. De hele dag honden moe gemaakt met wandeling en spelen om energie kwijt te raken voor het vlieg. 4AM thee en Schotse grapjes met Bob en familie Seacrest. Daarna honden in kooien, in autos en weg naar de airport. At the airport - huur auto terug en meteen honden uit Bob's auto. Checkin balie was nog niet open dus de eerste papiertje gemaakt bij Flightcare. Daarna even wachten om 6:15 in te checken en nog tot 19:15 voor Flightcare kooien checkin. Alles was heel snel, netjes en vrindelijk behandeld door Flightcare hoor, we moesten aleen paar uurtjes wachten voor alle stapen (ik kan goed begrijpen dat honden niet eerder dan een uur ingecheckt worden). In toesentijd gingen we honden buiten uit te laten. Honden kregen voor deze trip geen medecine!!!! Dat vonden we prima voor Laika en Candy - ze waren na een lange dag moe en waren gewon lief bij elkaar slapen of rustig op elkaar liegen. Tamino on the other hand... hij was nerveus. Toen we hem uit de auto haalden zie ik dat hij veel gekwijld had (zin kooi bodem was helemaal nat). Tussen checkins heben we hem uitgelaten en Bob de kooi schoon gemaakt (Bob was ook behulpzaam, ontdanks dat de heele procedure supel en zonder vragen doorging). We dachten nog of we wat medicijn kunnen vinden, maar ja, malaga airport en zonder deskundige dieren gezondheid kennis... niet gedaan dus. Maar het ging redelijk better met hem daarna - hij realiseerde na het korte in-en-uit pauze dat de kooi niet de eind bestemming was en deed rustiger (niet meer gekwijld), hij ging zelfs terug naar het kooi, zijn "rustige plek" tijdens de hooge emoties op Schiphol :( Aaaaaah, Tamino heeft zeker her ergste meegemakt in deze 2-3 dagen, zo vel raare veranderingen, maar ik denk morgen/overmorgen zou hij bij zichzelf komen.
Dus.... long story short - vlekkeloos checkin, vlekkeloos flight, vlekkeloos arrival - de honden zijn na 20 minuten (met het eerste bagage) bij ons langsgebracht. Geen controle dus meteen naar buiten. De rest - zie fotos van Yvonne :)

Nog meer aankomstfoto's op http://picasaweb.google.com/hondzoekthuis

Kleine hond, groot getal!

Toeval bestaat!

Heette onze 180ste hond Bully, de 200ste Bingo.
Nummer 250 heet Olive.
Nu zult u, lieve lezers denken wat is daar nou toevallig aan. Tot zo ver niets.
Ware het niet dat de adoptante van Olive, ons € 55,= extra doneerde boven op het adoptie bedrag van € 195,= en dat tezamen is dan............€ 250,=
Overigens wist de adoptante van Olive niet dat het juist Olive was die bij ons als "número doscientos cincuenta" de boeken in gaat.
Dus ja, toeval bestaat.

En bij deze wil ik toch maar als redacteur, alle vrijwilligers en sponsoren van HzH en CAS nog maar eens bedanken voor hun inzet om onze idealen beetje bij beetje verwezenlijkt te zien worden.

En voor deze inzet maak ik samen met de honden en diepe buiging

en namens hen wil ik zeggen

Gracias a todos por salvar nuestras vidas

(Wij danken u allen voor het redden van onze levens)

Aankomst 15 Januari 2011

Lieve lezers,

Wat doet een gemiddelde Nederlander op een dag als deze.
Lekker binnen blijven, kachel aan, warme chocomel.
Wel even met de honden naar buiten, natuurlijk, maar dan weer de kou uit de warmte in.
Dat was tot vorige week ook mijn planning. Met als aanvulling dat ik nog een feestje ging vieren, want ook uw redacteur verjaard één keer per jaar en –precies- dat was vandaag.
Toen kwam vorige week het bericht uit Spanje, dat Lana niet mee kon op de vlucht, en mede doordat Yvonne en Mona op volle stoom zitten, en er alweer honden op een vlucht mee konden, besloten we dat er een extra vlucht gepland moest worden.

Zo gezegd, zo gedaan.

Transavia site na gespit en er bleek ruimte te zijn de vlucht van 15 januari.
Dus ging vandaag om vier uur het wekkertje, -lees- Mona bracht mij samen met de felicitaties een kopje koffie op bed. Hierna wassen aankleden, tas(je) inpakken, auto starten, stukje rijden en auto weer uitzetten in de parkeer garage P1 van Schiphol.
Hierna inchecken, door de douane (nog een relletje en een arrestatie gade geslagen) en richting eerste broodje en kop koffie.
Boarding op tijd, vertrek op tijd, en aankomst 15 minuten eerder als gepland.
Geweldig, maar het mooiste stond me te wachten toen ik naar buiten liep………. Nee, er stond geen ontvangst comité die uit volle borst lang zal ze leven zongen, maar DE ZON SCHEEN, dus mijn dag trip Malaga werd al snel getransformeerd in een dagje strand.
Aangekomen in Torromolinos, ging nadat eerder het Hollandse sweatertje was ingepakt ook de jas in de rugzak.
Nu is Torromolinos in de “winter” een slaap stad maar dan zijn er altijd toch wel terrasjes te vinden.
En het slenteren langs de boulevard blijft lekker, ook als de strandtenten hun deuren stijf gesloten houden. En bij gebrek aan strandterrasjes ben ik even onder een palmboom op het strand gaan zitten (ondertussen ook de korte broek te voor schijn te gehaald) om te genieten van het kabbelende water van de zee en een paar stoere jetskieërs die het noch steeds te koude water trotseerde.

Na een kleine twee uur de van 20 graden en volle zon genoten te hebben, ben ik op mijn gemak terug gegaan richting treinstation, onderweg nog even gestopt voor een heerlijke burger en friet en het laatste restje zon van mijn verblijf.
Met een gekleurd gezicht de trein naar Malaga Airport genomen.
Om 17:00 uur kwamen Sheila en Bob, Lana, Bandi, Ducky en de kooien brengen en half uur later arriveerden ook Ria en haar opvangouders op de luchthaven.
Hierna begon, mede dankzij het voorwerk van Simone en de hulp van Sheila en Bob, een relaxte airport run.
Eerst bij flightcare papieren ingevuld en daarna in de rij bij de check-in.
Toen het inchecken was geschiet verbaasde Bob zich erover dat ik een vaste stoel nummer had gekregen. Dit omdat hijzelf nog wel eens vliegt met een prijsvechter, alwaar iedereen maar gaat zitten waar hij wil.
Dit gaf zij Bob wel eens problemen. Op een vlucht naar Birmingham resulteerde dit ooit eens in een flinke woordenwisseling met iemand die hem vertelde, dat het zijn stoel was waar hij op zat.
Bob reageerde natuurlijk door te zeggen dat het beleid van de prijsvechter was “zitten is zitten”. Hierop reageerde de man, dat Bob toch op zijn stoel zat. Bob uiteraard ook niet op zijn mondje gevallen, verharde zijn stem en vertelde nogmaals aan de man dat het beleid van prijsvechter inhield dat een lege plaats bezet mocht worden door degene die hem vond.
Hierop werd de man zo boos, hij zette zijn pet op en zij tegen Bob als je hier wilt zitten prima, maar dan zorg je er ook maar voor dat dit vliegtuig in Birmingham terecht komt.
Na het inchecken zijn we, na nog een half uurtje te hebben moeten wachten, samen met iemand van flightcare de kooien gaan scannen. Na het afscheid van de honden door Sheila en Bob en ze een bon voyage te hebben gewenst, gingen de honden in goede handen van de flightcare, richting vliegtuig.
Hierna heb ik Bob en Sheila hartelijk bedank voor hun goede zorgen en zijn zij richting huis gegaan en ik richting de Spaanse douane. Hierna naar de koffiecorner achter de douane.
Een half uurtje later klonk het signaal “boarding please”. Drie uur later zette ik weer voet op Hollandse bodem. Na nog eens een uurtje werden ook Lana, Ducky, Bandi en Ria gebracht en zijn we door de douane gegaan richting adoptanten.

Buiten in de Hollandse kou werden Lana, Ducky, Bandi en Ria aangelijnd en aan hun adoptanten overhandigd.
Na heel veel knuffels, lekkers, water en nog veel meer foto’s hebben we de paspoorten uitgedeeld. Als laatste hebben we nog een groepsfoto genomen en is ieder zijn weegs gegaan.
En zo ook wij.

‘s Nacht in mijn warme bedje, overdacht ik mijn reis van die dag.
En heel stiekem prijsde ik mij wederom een geluksvogel.
Wie krijgt er nou als verjaardagscadeautje, een dagtrip naar Torromolinos, alwaar de thermometer 20graden aangeeft. Mag als extra presentje 4 honden en een heleboel adoptanten gelukkig maken.
"IK DUS"!!

Ik bedank dan ook iedereen die dit cadeautje voor mij mogelijk gemaakt heeft, en wens Lana, Ducky, Bandi en Ria en hun adoptanten heel veel geluk samen.

Ps de foto zijn weer te zien op in ons fotoalbum op http://picasaweb.google.com/hondzoekthuis

Aankomst 8 Januari 2011

Vandaag de aankomst van Lucy en clousseau, welke door Brigitta mee op sleeptouw genomen werden naar Nederland.
Hier alvast een paar foto's, klik hier voor meer foto's

Wij wensen de adoptanten van Lucy en Clousseau heel veel geluk met hun nieuwe vrienden.

CASPER

Na jaren hondloos te zijn geweest en met (bijna) alle kinderen uit de luiers en op school, zijn we op zoek gegaan naar een andere hond. Een hond die iets kleiner was dan onze oude hond Yentle (een labrador) en die goed met kinderen overweg kon.

Na lang zoeken bij het asiel en op internet, kwamen we afgelopen zomer op de site van HZH en daarmee op Casper. Een mooi hondje met een lief, ietwat ondeugend koppetje, niet te groot of te klein, een echte mensenvriend, kortom we vielen als een blok voor hem. Zijn zusjes Copper en Candy waren al geadopteerd.

Nadat we over en weer gemaild hadden met Mona was de volgende stap het huisbezoek. Ondertussen werden wij allemaal steeds ongeduldiger. We hadden Casper liever vandaag dan morgen bij ons. Na het huisbezoek bleek dat Casper bij ons mocht komen wonen. Dan hoor je dat het nog 1 tot 6 weken kan duren totdat hij daadwerkelijk in Nederland zou zijn.

We hadden echter geluk en mochten hem na ruim een week al ophalen bij vliegveld Eindhoven. Een heel rare ervaring. Met de auto en jongste zoon naar Eindhoven, waar we natuurlijk veel te vroeg waren met het vervelende nieuws op de radio dat er stakingen waren op verschillende vliegvelden. Het werd dus wachten, wachten en wachten tot je het betreffende vliegtuig ziet landen. Van achter het glas zie je dan uit de buik van het vliegtuig een grote “kist”komen met een wit snuitje.

Na nog meer geduld op moeten brengen, krijgt Casper een halsbandje van Yvonne, vrijwilligster HZH en net als wij veel te vroeg op het vliegveld. Na een uitgebreide kennismaking met onze jongste zoon, verschillende hondkoekjes en ontvangst van het paspoort mocht hij met ons mee naar huis.

De terugreis richting Overijssel ging heel voorspoedig. Casper bekeek het allemaal rustig. Thuisgekomen waren onze drie andere kinderen hoogst gespannen over de kennismaking. Deze verliep heel goed. Casper geeft iedereen aandacht en komt bij iedereen steeds een knuffel halen. Ondertussen woont Casper ongeveer een paar weken weekje bij ons. Hij geniet van alle aandacht en hij vindt het het gezelligste als we allemaal thuis zijn. Hij begint steeds meer te spelen: balletjes, oude knuffels en ravotten in het bos zijn echt zijn ding. Ook knuffelen vindt hij helemaal geweldig.

Op enkele plasincidentjes in huis na is hij goed zindelijk. Hij heeft ondertussen twee avondjes puppycursus met vlag en wimpel doorstaan. Hij leert snel. Hij kan enorm snel rennen en doet dat ook als hij erg enthousiast is.

Hij is ondertussen gecastreerd en was daarna gelukkig weer heel snel op de poot. Hij heeft zijn favoriete plekjes in zijn mand in de keuken of in een oude stoel in de woonkamer. Hij is daar waar de kinderen of wij zijn. Hij zoekt heel duidelijk de gezelligheid op. Als het hem te druk is, zoekt hij zijn bench op in de bijkeuken of duikt de tuin in (met of zonder sneeuw). Oftewel: hij is helemaal ingeburgerd!

Jaar overzicht 2010

Overpeinzingen van een voorzitter .....
Aan het eind van een jaar overdenken vele mensen het afgelopen jaar. Als nieuwbakken voorzitter van HzH heb ik dat ook gedaan. Niet zozeer omdat het jaar ten einde loopt, maar domweg omdat ik er nu de tijd voor had. Bovendien had ik stiekum, heel stiekum, toch gehoopt onze eerste hond voor Kerst 2006 te kunnen plaatsen.

Lieve lezers,
Het bovenstaande stukje heb ik, zoals onze regelmatige lezers waarschijnlijk al hebben opgemerkt, gekopieerd uit een eerder dogblog welke toen werd geschreven door onze voorzitter.
Dit jaar is het mijn beurt en als redacteur en sinds kort vicevoorzitter kijk ik dit jaar terug op een bewogen jaar.

Hadden we in januari nog het mijlpaal bereikt, Bully (onze one-Hundred-and-eighty), in juni werd nummer 200, Bingo, ingevlogen en nu zijn we bezig om ons te focussen op nummer 250, welke niet lang meer op zich laat wachten.

Terugkijkend door ons fotoalbum zag ik daar foto’s van 22 vluchten staan
Waarin in totaal 71 honden werden ingevlogen
Deze vluchten werden gerealiseerd door Herbert en Brigitta 6x, Nicole 3x,Yvonne, Ilse en Miranda allen 1x, Ik (zei de gek) mocht dit jaar 3x vliegen en 7x hebben we een beroep kunnen doen op vakantiegangers.
Over het algemeen goede vluchten waarbij de afhandeling gemiddeld snel ging, met twee uitschieters waarvan de eerste op 10 juli waarbij het weer de grote boosdoener was, en een uitgeweken vlucht naar Antwerpen de wachttijd naar ruim vier uur deed verleggen en de ergste was die van 23 september welke door stakingen en slecht weer in Spanje werd geteisterd en de aankomst tijd uiteindelijk met 5 uur werd overschreden.
Over het hele jaar bekeken toch een goede score waarvoor ik iedereen nog maar eens wil bedanken.

Dat al deze kooien gevuld naar Nederland zijn gekomen is logisch, logis(ch)tiek is dat deze ook weer naar Spanje toe moesten en daar hebben onze vrienden van Grayvis voor gezorgd, daarvoor hebben wij dit jaar drie keer een beroep op hen mogen doen. Met name Marcel willen wij hiervoor hartelijk bedanken.

Omdat er dit jaar 71 honden zijn geplaatst betekend dit dat er dit jaar ook 71 huisbezoeken zijn geweest, zelfs meer want ook zijn er na huisbezoeken ook een aantal adopties niet doorgegaan.
Dit is gebeurd door heel veel mensen. Heel veel dank daarvoor.

Wist u dat onze adoptie consulentes 152 teksten hebben geschreven welke op marktplaats hebben gestaan en dat deze elke dag omhoog gezet werden, dat dit gedaan werd door 5 vrijwilligers.
Overigens is Miranda met adverteren gestopt vanwege drukkere werkzaamheden en kunnen de adverteerders best nieuwe hulp gebruiken, dus mocht u bij het lezen van dit overzicht denken, ach ik zou ze best één of twee keer willen helpen in de week, laat ons dit weten, alle hulp is welkom.

Dan hadden we ook tegenvallers, te weten;
5 herplaatsers,
2 overleden honden door auto ongelukken,
En Kenai, waarbij wij als stichting zelf het besluit moesten nemen om hem in te laten slapen

Dan hebben wij dit jaar ook weer van diverse mensen hulp en donaties mogen ontvangen,
Uiteraard hebben onze gedragstherapeuten weer een aantal mensen met raad en daad bij gestaan,
Hebben de dierenartsen van het DCA onze adoptieconsulente met raad en daad bij gestaan, waardoor zij adoptanten weer kon helpen. Kregen wij zelfs hulp van een dierarts in het land, welke een opvanghond gratis behandeld heeft omdat zij ons werkwijze prees en ons daarbij wilde helpen. Ook hiervoor heel veel dank.

Dit is in een notendop, het jaar 2010 voor stichting Hond zoekt Huis geweest en dan ben ik vast nog dingen en mensen vergeten te noemen.

Maar opzeker, wil ik vanuit mijn luie stoel genietend van de laatste oliebollen en appelflappen, iedereen nogmaals héél, héél hartelijk bedanken voor hun medewerking. Hierdoor kunnen wij ons doel verwezenlijken, nl het redden van Spaanse zwerfhonden en deze een gelukkig leven geven in Nederland.

Alle adoptanten, Alle vrijwilligers, Alle sponsoren, Bestuursleden en iedereen die Stichting Hond zoekt Huis een warm hart toe draagt wil ik namens vele Spaanse honden bedanken en hopend op een mooie samenwerking in 2011, wens ik namens HzH en CAS iedereen een héél gelukkig en gezond 2011.