Daaaaaaar gaan we weer!!!!!

Hier zit ik dan half 5 in de ochtend, en klaar voor vertrek.
5 honden, gaan vandaag hun nieuwe adoptanten ontmoeten.
Lieve mensen sterkte vandaag met de laatste lootjes en tot vanavond.

Jeroen

We zijn weer terug......................Tjonge jonge jonge, wat een dag vandaag!!

Laten we beginnen met de heen reis, eerst natuurlijk weer vroeg mandje uit, half 5 naar Schiphol, auto parkeren inchecken, zo ver niets aan de hand.
Wel gemerkt dat het overal ontzettend druk was, maar cd in de auto en geen nieuws geluisterd.

Door de douane, weliswaar met een afgezakte broek, want dat laatste piepje bij de scanner was de broekriem (help mij, lieve lezers, de volgende keer herinneren dat ik een strakke broek aan doe). En ja hoor trouwe lezers, de zonnebrand (speciaal gekocht in een klein flesje van 75ml)hoefde ditmaal niet achter gelaten te worden!! Joepie

Boarding was ook nog op tijd, en toen begon het gedonder!
Vanuit de cockpit kwam de melding dat er trubbels waren in Frankrijk. Trafficcontrolers in Frankrijk hadden het werk stil gelegt, dit hield voor mij in dat we een uur later als gepland de lucht in gingen, daarbij geteld de tegenwind, stond ik anderhalf later als gepland op Malaga Airport.


Enfin in het vliegtuig kregen we nog een weer up-date, het was bewolkt, maar verbetering was in zich en het handdoekje in mijn rugtas begon zich alweer nuttig te voelen.

Dus ik vol goede moed richting trein, maar nog geen zon, kaartje gekocht naar Fuengirola, nog geen zon, ik in trein nog steeds geen zon, ik uit trein REGEN............

HEB IK DAT....

Maar ja ik ben niet zo gauw uit het veld geslagen en trek in koffie, dus toch naar het strand van Fuengirola en tegenover een mooi (nat) bronzen beeld, wat waarschijnlijk en pracht betekenis heeft, waarvan ik geen idee heb, een heerlijke cappucino besteld en genuttigd.

Hierna winkeltjes gezien en na een tweetal uurtjes de trein gepakt en een paar dorpen verder in Benalmádena weer uitgestapt. Nog meer regen, maar wel lekkere broodjes!!

Ook maar weer wat winkeltjes en overdekte bazaars gezien (strand overigens niet gezien omdat er geen boulevard is omdat er een paar gigantische resorts, welke de blik de zee ontnamen).

Hierna nogmaals de trein genomen en naar Torremolinos, geen regen maar ook geen zon.
Maar wel een heerlijk Terrasje aan het strand, tesamen met een mooie cappucino en een heerlijke Raspberry cake, ook dan is het leven genieten.

En na al deze heerlijk heden, toen ik de terugreis zou gaan aanvaarden,

WEER REGEN!!

Maar ja deze reis had nog een mooi einddoel, en deze laatste fase ging ik toch nat, maar met goede moed in.

Drijfnat de berg op, wederom de trein in en richting Malaga Airport en ja hoor, ZON, matig maar goed, toch gezien.

De ontmoeting met Simone was weer geweldig, ook had zij hulp van Rona, ex-medewerkster van CAS, die hielp met het uitladen van Pamina, Lady, Fly, Blacky en Tosca, en terwijl Rona en ik gezellig babbelend de ingang van de luchthaven opzochten, parkeerde Simone de auto en met zijn drieën zijn we achter in de incheck rij gaan staan.

Ondertussen was de boarding tijd wel al een half uur opgeschoven, wel weer viel mij op dat het wel erg druk was op de luchthaven, maar ja, dacht ik nog, het zal wel weer meevallen...........!

NOU NIETS WAS MINDER WAAR

Terwijl wij al met de honden reispapieren ingevuld in de hand stonden bij de flightcare en op het punt stonden om de laatste hindernis (de X-ray) te nemen werden wij door de dienstdoende medewerkster, terug geroepen.

Er waren wederom problemen met vluchten die over Frankrijk moesten en wij werden verzocht om deze laatste hindernis om 21:15 tenemen, we praten hier over een vertraging van twee uur en drie kwartier. Enige paniek en ergenis gevoelens namen bezit van Simone, Rona en mij, want moet u weten dat je bij X-ray echt met minnimaal twee personen moet zijn, ivm honden in en uit de kooi halen bij het scannen van de kooien.

Maar ook Simone heeft behalve de opvang van vele honden ook nog twee kinderen waar ook voor gezorgt moest worden, dus zij had een behoorlijk dilemma.
Nadat de dame in kwestie aan Simone beloofd had, in vloeiend spaans, dat ze mij hoogst persoonlijk zou helpen bij de X-ray, durfden Simone en Rona de terug reis te aanvaarden.

De wachtijd heb ik gedood met kletsen met gestrande en vertraagde reizigers en toen pas werd mij duidelijk dat de chaos nog groter was als ik mij zelf voorstelde.

Eén reiziger vertelde mij dat zijn vlucht was gecanceld en hij een vlucht had kunnen regelen voor de volgende ochtend 11 uur, en hij had mazzel, want op die bewuste vlucht waren precies nog twee plaatsen beschikbaar. De eerste vlucht beschikbaar daarna was pas op komende woensdag en daar kon een deel van de overige 150 gestrande passagiers op inchecken.
Ook was er een dame die mij vertelde dat haar geplande vlucht van 10 uur pas om 4 uur 's nachts zou vertrekken. Chaos alom dus.

Maar goed twee en een half uur later hield eerder genoemde dame haar woord, en samen hebben wij gezellig kletsend in het Engels (want ja je moet er altijd toch het beste maken) over honden en onze stichting de kooien door de X-ray gechecked.


En deze jonge dame heeft alle hondjes even kunnen knuffelen, want ze waren allemaal zo lief.

Vooral de pups waren zo lief en wilde ze bijna houden.......... nou echt niet, ze gingen naar Holland.

Nadat de kooien veilig en wel waren overgedragen aan Flightcare, heb ik de jonge dame bedankt voor de goede zorgen en ben zelf tesamen met Tosca gaan inchecken en richting de gate vertrokken. Tosca is overigens één van de pups en niet de jonge dame . Hier vandaan Simone en de Nederlandse vluchtbegeleiding op de hoogte gesteld. Uiteindelijk zijn we om 22:45 gaan boarden en 23:15 zat iedereen op zijn plaatse en kwam er vauit de cockpit het bericht dat we pas 1 uur en 15 minuten later zouden mogen vertrekken.


Gelukkig was er om 24:00 uur een plaatsje vrijgekomen in het luchtruim en kreeg onze piloot toestemming om eerder te vertrekken. Na een best wel turbulente vlucht (die arme honjes onder in het vliegtuig) maar wel met wind mee, kon ik om 2:30 het ontvangst commitee mededelen dat het vliegtuig veilig en wel was geland.


Na het taxiën en unboarden ging ik richting bagagehal en heb daar Tosca alvast aan de wachtende adoptanten geshowed. En na nogmaals een uur wachten was daar de hereneging van Pamina, Lady, Fly en Blacky met Tosca.


Nog even snel langs de douane en richting einddoel. Eindelijk konden we Pamina, Lady, Fly, Blacky en Tosca overdragen aan hun nieuwe vrienden. (hierbij nog wel even het vermelden waard dat de adoptanten ook allemaal heel lang op Schiphol hebben moeten wachten, en deze beproeving volgens Mona vol goede moed hebben doorstaan, chappeau allemaal).


Na een uitgebreidde kennismaking, het uitdelen van paspoorten, het feliciteren van iedereen met hun gezinsuitbreiding en wisselen van halsbanden is iedereen uiteindelijk huiswaards gekeerd.

















Vanaf hier willen we nogmaals iedereen heel veel geluk en voor plezier toewensen met hun nieuwe aanwinst, en uiteraard wensen we Pamina, Lady, Fly, Tosca en Blacky heel mooi leven toe in nederland.



Ook wensen wij de adoptanten van Tosca sterkte met hun verhuizing en hopenlijk kunnen zij Tosca binnenkort haar nieuwe huisje tonen.



Toen ik uiteidelijk ruim 24 uur, nadat ik mijn bed was uitgekomen, wederom mijn hoofdkussen begroette, heb ik alles wat er die dag gebeurt is voor mezelf op een rijtje gezet.

GEKKE HUIS!!!

En toch ik had het voor geen goud willen missen. Want het uiteindelijke resultaat is dat er weer 5 lieve honden, in Nederland, bij hele lieve mensen, een geweldig leven tegemoed kunnen zien. En als ik of onze vrijwilligers deze oneffenheden niet voor lief nemen......

PFFFFF..... MOET ER NIET AAN DENKEN.

(ps alle foto staan al in ons fotoalbum )