Na alle commotie woensdag op Rotterdam Airport, is Ezra samen met een van onze andere vrijwilligers vandaag (donderdag 5 april) in het asiel van Rotterdam bij Molly op bezoek gegaan. De algemene adviezen die haar gegeven werden luidden unaniem: inslapen!
Daarvoor echter hebben we Molly niet naar Nederland gehaald. Er is die dag veel gebeld, gesproken en gemaild. Wat een dilema zeg. Mijn situatie als voorzitter was dat ik die dag op werkbezoek was bij een collega-gemeente en ruim 150 km van Rotterdam vandaan zat. De situatie ter plekke beoordelen was dus uit den boze. Na wat heen-en-weer bellen met Ezra en haar collega, Spanje en thuis (waar Jacky, mijn vrouw alle pensions al aan het bellen was om te zien waar Molly welkom was) werd mijn besluit steeds helderder: ze mag niet worden ingeslapen!!! Dit oordeel werd 100% onderschreven door mijn medebestuurslid van NoKill Europe. Inslapen is te eenvoudig: dat kan altijd nog, maar een hond van 8-9 maanden die nooit iets fouts gedaan heeft verdient een tweede kans. In dit geval betekende dit voor Molly dus een derde kans: de 2e was voor haar neus weggevaagd op Rotterdam Airport.
Onderwijl hadden onze mensen het in Rotterdam zo ver voor elkaar dat Molly daar tot uiterlijk zaterdag 12 uur kon blijven. Dat gaf lucht! Lucht om rustig te overleggen en een goed plan te maken. Immers het belang van Molly stond voorop en meer stress of trauma dan ze al had opgelopen, wilden we koste-wat-het-kost voorkomen. Met die gedachte ging ik donderdagavond m'n bed in. Een geluk had ik als ambtenaar: morgen was het goede vrijdag en dus alle tijd om de boel goed voor te bereiden.
Nog nooit heb ik in zo'n korte tijd zoveel mensen gesproken, zoveel nieuwe mailadressen en telefoonnummers ontvangen én gebruikt als vrijdag 6 april. Begonnen bij Kyra, een van onze eigen vrijwilligers en paraveterinair (dierenartsassistente met medische bevoegdheden). Zij heeft direct weer contact gehad met 2 dierenartsen. Vervolgens gebeld met Wilma, collega-voorzitter van SDH, die op haar beurt weer met haar paraveterinair heeft overlegd. Gesproken en gemaild met gedragstherapeuten, dierenartsen, Jeanette en later met Jeroen: hij had al aangeboden om zaterdag mee op missie te gaan. Vervolgens naar de dierenarts om wat medicatie te halen. Het plan was om Molly te sederen (met een kalmeringsmiddel) om haar daarna kalm naar een pension te brengen. Doel was en is om haar hier even op rust te laten komen om vervolgens weer met haar aan het werk te gaan. De reden dat we voor een pension gekozen hebben is dat we zelf geen noodopvang beschikbaar hadden waar Molly in haar actuele conditie (onvoorspelbaar, defensief en bere-sterk) op dat moment direct terecht kon. Bovendien willen we Molly niet meer dan nodig verplaatsen: van hieruit gaat ze dus naar een plaats waar met haar gewerkt kan worden. Liefst een plaats waar ze kan blijven: ten minste tot ze weer volledig de oude Molly is, maar nog liever gewoon voor de rest van haar leven.
's Avonds nog contact gehad met Evert-Jan: hij zou ook meegaan om Molly veilig en rustig naar haar pension te brengen. We hadden alles redelijk op een rijtje, maar het blijft altijd een avontuur. Je weet niet wat Molly gaat doen, maar hoewel we met drie stoere kerels op pad zouden gaan, waren het vooral drie rustige kerels die maar een belang kenden: Molly's belang!!! Evert-Jan had op de valreep nog wat informatie verzameld, wat therapeuten en andere bekenden benaderd en noem maar op: een echte netwerker dus.
Moe maar vreselijk voldaan ging ik die avond naar bed. Moe van de hektiek en drukte van die dag. Vreselijk voldaan omdat ik die dag zo veel lieve, goede en oprechte mensen had gesproken en mocht leren kennen. Samenwerking is wel degelijk mogelijk, ook in de dogrescue. Het is alleen zaak om de juiste mensen te kennen die de ene met de andere in contact brengen. Een ieder zette zich in: niet voor eigen zaak of organisatie maar voor Molly. Wat heel erg duidelijk werd is dat iedereen bereid was mee te denken, z'n netwerk in te schakelen en kennis en ervaringen wilde delen.
Dat is ook een van de redenen dat wij vanuit HzH zo uitgebreid over Molly willen vertellen. We willen deze kennis en ervaring delen, een ieder bedanken die ons geholpen heeft en nog zal helpen maar bovenal laten zien dat een dergelijk probleem samen goed op te lossen is. Ook is dit nu net waar NoKill om gaat: het niet inslapen van gezonde, te behandelen of plaatsbare dieren. Wij zijn trots op het feit dat we hieraan mee mogen werken en dat we de 'goedbedoelde' adviezen niet opvolgen en zeker niet kiezen voor de meest-eenvoudige weg. Wij zien goede kanzen voor Molly en in dat belang handelen we. Niet voor ons eigen belang of ego, want dat kennen we niet (en zeker niet in deze situatie).
Wij danken onze sponsoren
Lieve Pukke Puck,
We wisten dat je al op leeftijd was maar we hadden je nog zoveel gelukkige jaren gegund. Je bent op 17 December 2011 naar ons toegekomen en je voelde je meteen thuis tussen al je hondenvriendjes. Helaas ging het de laatste tijd wat minder met je gezondheid maar dat je zo snel zou overlijden hadden we niet verwacht. Je ging in je mandje liggen en viel voorgoed in slaap, het was heel rustig en vredig maar het blijft een gemis voor ons allemaal. Rust zacht lief klein kereltje. Piet, Yvonne, Meggy, Fientje, Sue, Floh, Ella en Amy
In memoriam Sisi
Lieve Sisi, ondanks je slechte jeugd in Spanje heb je toch een aantal mooie jaren bij ons kunnen zijn. rust zacht, kleine meid.
Homer
Hallo allemaal. Mijn naam is Homer en ik ben in Maart 2012 in Nederland geplaatst maar helaas ben ik te energiek voor mijn baasjes en daarom ben ik op zoek naar een nieuw thuis. Ik ben een mooi kereltje van ongeveer 3 jaar oud met een schofthoogte van ongeveer 40 cm en weeg zo'n 9 kilo. Ik kan goed een paar uurtjes alleen thuis zijn en loop netjes aan de riem alhoewel ik liever los loop en als ze dan fluiten kom ik meestal terug maar als het ergens anders interessanter is kom ik liever niet......daar moet dus nog wel een beetje aan gewerkt worden. Ik kan het goed vinden met andere honden, voel mij alleen wel wat onzeker naar grote honden toe. Soms ben ik wel heel erg enthousiast en daarom is het beter om mij niet te plaatsen bij hele kleine kinderen Ik ben aanhankelijk en dol op aandacht maar ben ook af en toe een beetje jaloers wanneer een andere hond aandacht krijgt. Autorijden vind ik niet echt leuk maar ik heb er ook nog maar één keer ingezeten..... Ze zeggen dat ik snel leer als er hondensnoepjes gebruikt worden maar ik ben ook heel snel afgeleid. Heeft U de tijd om mij nog wat te leren en heerlijke lange wandelingen met mij te maken zodat ik mijn energie kwijt kan? Bel of mail dan snel en wie weet kunnen wij binnenkort kennismaken. Homer verblijft nog bij zijn adoptiegezin in Brunssum
Noa
Mijn naam is Noa en ik ben als heel klein pupje van een paar weekjes oud achtergelaten in de Perrara in Spanje. Nu verblijf ik veilig bij een opvanggezin in Nederland. Ik ben nu ongeveer 5 maanden en een vrolijk en heel aanhankelijk lief klein vrouwtje. Ik moet nog wel het één en ander leren, ik kan al aan de riem lopen en aan de zindelijkheid wordt door mijn opvang hard gewerkt. De zindelijkheid gaat al heel goed, maar ik heb nog weleens een ongelukje. Ik heb een schofthoogte van ongeveer 30 cm en zal nog wel iets groter worden, ze denken een kleine middenmaat. Buiten ben ik af en toe nog wat onzeker, daar moet ik dus nog in begeleid worden. Hebt u de tijd en de liefde voor mij, en dan ook nog een lekker warm mandje? Bel of mail dan snel wie weet kunnen we dan binnenkort eens kennismaken! Noa verblijft in een opvanggezin in Leunen (Limburg)
