Spreuk v/d maand Maart 2013

Vraag je je weleens af wat onze honden van ons denken?
Stel je eens voor: je komt thuis van de supermarkt met kippenbouten, biefstukken, hamlappen, karbonades.
Ze moeten wel denken dat wij de beste jagers ter wereld zijn.

Anne Tyler

07 april 2007

Molly - deel 3

Vandaag (7 april 2007) zijn Jeroen, Evert-Jan en ik naar het asiel in Rotterdam gereden. Toen we daar om 09 uur aan kwamen rijden, zagen we haar al in haar wei zitten. Nadat we de auto's geparkeerd hadden, liep ik rustig naar haar toe. Ze reageerde niet echt heftig, maar was wel alert. Toen Jeroen en Evert-Jan erbij kwamen, raakte ze echt geïrriteerd. Jeroen is nog even bij haar gebleven, en toen hij ging zitten bedaarde Molly. Ze ging op een bepaald moment zelfs liggen.

Vervolgens zijn we naar binnen gegaan: hier was Sanne aanwezig Sanne is een medewerker van het asiel die de afgelopen 2 dagen contact heeft gehad met Molly. Op mijn verzoek had men Molly vanaf gistermiddag 17 uur geen voer meer gegeven. Sanne heeft Molly vervolgens een klein beetje voer gegeven, met daarin vetranquil-acepromazine. Dit ging om 09.15 uur naar 'binnen'. Drie kwartier later was Molly behoorlijk duf geworden, waarna Sanne haar uit haar wei gehaald heeft. De medicatie sloeg zo goed in/aan dat we Molly op een deken gelegd hebben en gedragen hebben: ze stond niet meer echt vast op haar poten! Na overleg met Sanne hadden we besloten Molly niet in de bench te vervoeren, maar gewoon achterin de auto te leggen.

Zo gingen we naar Baarlo. Jeroen bij mij op de achterbank zodat hij over de achterbank heen Molly kon blijven aaien en kalmeren tot we in Baarlo aan zouden komen. Evert-Jan reed achter ons aan. De hele weg heeft Molly zich perfect gedragen: in het begin ademde ze nog oppervlakkig en snel, maar dit werd naderhand rustig en diep! Dit hield ze vol tot in Baarlo. Toen de auto geparkeerd was, hebben we eerst de weg naar haar nieuwe, tijdelijke verblijf gezocht om eventuele obstakels uit de weg te halen. Omdat Jeroen de gehele reis contact met haar had gehad en gehouden, leek het ons het meest-handige dat Jeroen haar naar haar nieuwe onderkomen zou brengen. Aldus gedaan. Na een korte wandeling op eigen kracht, Molly was inmiddels weer redelijk bij haar positieven, kwam zij hier aan. Na een aai van een ieder van ons en een dikke knuffel van Jeroen hebben we haar daar gelaten.

Voor nu was dat het wat ons betreft: we laten Molly eerst even lekker een paar dagen tot rust komen. Daarna gaan we verder met haar aan de slag. Een ding is ons, Evert-Jan, Jeroen en mijzelf, wel helder: Molly is een fantastische hond! Daar schuilt echt geen kwaad in. We gaan er dan ook voor zorgen dat ze herstelt van haar vervelende ervaring en een nieuw, veilig en liefdevol thuis gaat vinden.

Met dank aan een ieder van jullie, die dit mede mogelijk gemaakt heeft! Jullie zijn kanjers!